Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.2010, Side 27

Kristín Loftsdóttir, í höfuðið á ömmu
sinni, en hún var þá eina konan með því
nafni, en nú eru þær nokkrar er bera
Lofthildar-nafnið.
Lofthildur, amma konu minnar, var
frá Ballará í Klofningshreppi í Dalasýslu.
Og erum við þá að koma að draumnum.
Lofthildur kona mín er fædd í Járn-
staðarhverfi í Grindavík. Í draumnum
fannst henni hún vera á gangi út Staðar-
hverfi. Þá mætir hún mörgum mönnum
sjóklæddum er segjast vera að koma frá
Reykjanesi. Hún þekkti marga þeirra en
sá mig ekki á meðal þeirra. Hún var
hissa því þetta var áhöfnin af Jóni Bald-
vinssyni.
Í seinni draumnum þóttist hún vera
niður á Faxagarði og var Þorkell Máni að
renna að bryggju. Sá hún þá að ég stóð
niðri á dekki en hún bjóst við mér í
brúnni því hún vissi að ég átti að vera
skipstjóri um borð. Hana dreymdi báða
þessa drauma nokkrum dögum áður Jón
Baldvinsson strandaði.
Tveir draumar
Nú kemur minn draumur. Ég var að fara
um borð í Þorkel Mána. Kemur þá Jón
Björn Elíasson til mín, réttir mér hatt og
segir: „Það er best að þú eigir þennan
hatt Ragnar minn.“
Ég var hissa að hann skildi gefa mér
hattinn því Árni sonur hans var orðinn
stýrimaður, en við það sat.
Jón Björn Elíasson var mikill afla-
maður á mörgum togurum en fyrsti túr-
inn hans með togara gekk afleitlega. Mér
var sagt að hann hefði orðið að leggja til
tryggingar til þess að fá að fara annan túr
en sá gekk mjög vel. Eftir það brást ekki
túr hjá Jóni Birni. Hann var giftur móð-
ursystur minni og var ég stundum hjá
þeim í smátíma í senn. Árni sonur hans
flutti fljótlega til Kanada og gerði þar út
bát, aðallega á humar.
Hálfum mánuði eftir að Jón Baldvins-
son fór á veiðar var konan mín komin
heim af spítalanum og orðin hress. En
þá vildi svo til að það vantaði skipstjóra
á b/v Þorkel Mána og var ég sendur út
með hann. Þetta var jómfrúrtúrinn minn.
Í fáum orðum má segja að allt hafi
gengið á afturfótunum hjá mér í þessum
túr, ég fékk ekki bein úr sjó.
Nokkrum dögum eftir að ég fór út á
Mánanum kom ég að þar sem Jón Bald-
vinsson strandaði og var þá lítið eftir af
þessu fallega skipi.
Jón Baldvinsson var uppáhalds skipið
hans Jóns Axels Péturssonar forstjóra en
hann hafði ráðið nafninu á sínum tíma.
Vafalaust hefur Jón Axel haft álit á mér
fyrst hann sendi mig út með Mánann en
eftir þetta breyttist það heldur betur.
Hann lagði hálfgerða fæð á mig.
„Jón Baldvinsson hefði ekki strandað
ef þú hefðir verið með hann,“ sagði Jón
Axel. Sem var það eina sem hann yrti á
mig lengi á eftir.
Næstu tvö árin var ég 2. stýrimaður
á b/v Þorsteini Ingólfssyni og síðan 1.
stýrimaður á Hallveigu Fróðadóttur.
Þegar ég var búinn að vera nokkra túra
á Hallveigu þurfti skipstjórinn, Sigurður
Þórarinsson, að fara í frí.
Þá sagði Jón Axel: „Ragnar fer ekki
með skipið.“
En hann var ekki eini stjórnandi BÚR.
Þeir voru tveir, hinn var Hafsteinn
Bergþórsson, mikill sómamaður og góð-
menni. Hafsteinn réði því að ég var
sendur út með Hallveigu. Ég gerði mjög
góðan túr. Eftir þetta leysti ég af á Hall-
veigu og gekk mjög vel. Eftir Nýfundna-
landsveðrið hætti Marteinn Jónasson á
Þorkeli Mána og kom þá enginn annar
til greina en Ragnar Franzson til að taka
við skipinu. Svona var Jón Axel. Hann
tók menn fyrir en var samt prýðismaður,
hörkuduglegur og hafði unnið sig úr
sárri fátækt til mikilla metorða.
Í afl aleysi við Grænland
en þá ...
Úr því ég er byrjaður er best bæta við
einni frásögn enn af draumförum mín-
Sjómannablaðið Víkingur – 27
d
Hallveig Fróðadóttir. Ljósmynd: Guðmundur Hannesson.
Lofthildur Kristín Loftsdóttir, eiginkona Ragnars.