Merkúr - 01.09.1939, Síða 52

50
ingum og siglingum hafi átt sjer stað. En í lok miðald-
anna, er hinir stóru landafundir stóðu sem hæst, verður
stórkostleg breyting á þessu sviði, og þá gerðust þeir at-
burðir, sem gerbreyttu heimsversluninni og fluttu mið-
stöðvar liennar, sem öldum saman höfðu verið fyrir botni
Miðjarðarhafs og ströndum þess, vestur til Spánar og
Portugals. En þeir tveir stórviðburðir, sem mestan þátt
áttu í þessu voru það, er Kolumbus fann Ameríku árið
1492 og Vasco da Gama fann sjóleiðina til Indlands árið
1498. Þessara tveggja stórmerku atburða verður nú getið
nánar.
Kristófer Kolumbus var ítali, en var i spænskri þjón-
ustu, er hann fann Ameríku. Hann var sonur fátæks vef-
ara og mun hann liafa eytt uppvaxtarárum sínum við
vefstól föður síns. En mikil fátækt á heimili föður lians
varð snennna til þess, að hann varð að fara að heiman og
leita gæfunnar. Þegar hann er um þrítugt skýtur honum
upp í Portúgal, sem þá var orðið mikið siglinga land og
átti mörgum djörfum sæfarendum á að skipa. Arið 1477
fór Kolumbus í siglingu til Eng'lands, og það sem merki-
legt er við þessa ferð hans frá sjónarmiði okkar íslend-
inga er, að eftir þvi sem hann segir sjálfur frá kom hann
til íslands i þessari ferð sinni. Um þetta atriði í lífi Kol-
umbusar hafa fræðimenn deilt mjög, og liafa sumir þeirra
bent á það, að hjer á Islandi muni Kolumbus hafa heyrt
sögurnar um Vínlandsferðir Islendinga og fengið þaðan
hugmynd sína um leitina að nýjum löndum í vesturátt.
Aðrir fræðimenn telja Islandsferð Kolumbusar ekki hafa
við rök að styðjast, og benda á það, að liann mvndi hafa
haldið sögunum um Vínlandsferðirnar meira á loft ef
svo hefði verið, þegar hann var að vinna málstað sínum
fylgi.
í Portugal ríkti um þessar mundir mikill áhugi fyrir
siglingum og landafundum, og í höfninni i Lissabon hitt-
ust sæfarendur frá öllum þeim þjóðum, er siglingar stund-
uðu. Frásagnir frá fjarlægum löndum og áður ókunnum