Merkúr - 01.09.1939, Qupperneq 63

61
Kringum 1840 voru öll gufuskip bygð úr trje, en smám
saman er farið að byggja þau úr járni, og eftir 1875 úr
stáli, svo nú má telja að öll skip sjeu bygð úr því.
Nú er óþarft að rekja sögu siglinganna og skipanna
lengra, þvi allir vita um áframbaldið. Stórveldi heimsins
liafa síðustu árin kepst um það, að byggja sem allra stærst
og vönduðust skip, og eru þau nú útbúin öllum hugsan-
legum þægindum og tækjum til þæginda og öryggis, bæði
fyrir sjómenn og farþega. Gerð og tegundir skipa eru auð-
vitað fjölmargar, miðað við það, í hvaða tilgangi þau eru
bygð, og væri of langt að telja það upp hjer, en aðeins vii
jeg geta þess, að um skipin hefir farið þannig, að þau hafa
mjög sjergreinst eftir þvi, hvaða vörutegundir þau eiga
að flytja. T. d. eru nú til oliuflutningaskip, skip, sem cin-
göngu flytja hveiti og korn, timburskip, kolaskip, ávaxta-
skip, o. s. frv.
t grein þessari bjer að framan liefir verið reynt að
benda á þær miklu breytingar, sem orðið liafa í skipa-
smíðum og siglingum frá því, að menn bygðu bin fyrstu
skip og fram til vorra daga. Engum getur dulist, að hjer
er um stórfelda breytingu að ræða, þó segja megi að síð-
asta öldin hafi bjer mestu um valdið. Fyrir nokkrum
árum átti jeg þess kost, að ferðast um á þeim slóðum, er
Vaseo da Gama, Kolumbus og Fönikíumenn hinir fornu
sigldu skipum sínum. Nótt eina á Miðjarðarhafinu var
jeg á þiljum uppi og athugaði hinn dásamlega himin-
geim og hnattamergð lians, og þá kom fyrir atvik, sem
mótaðist svo sterkt í huga mjer, að jeg mun seint gleyma.
Fram úr dimmu næturinnar sást alt í einu mikið ljóshaf
og þegar betur var að gáð, var þarna á ferðinni eitt al'
risaskipum nútimans á leið til Vesturheims. Þegar skipið
sigldi fram hjá skipi því, er jeg var á, sá jeg að þetta var
ítalska farþegaskipið „REX“, sem fram til skamms tíma
var eitt stærsta skip veraldarinnar. Þarna leið þessi æfin-