Merkúr - 01.09.1939, Síða 89

87
Auglýsingar á íslandi.
Að sjálfsögðu byrjuðu auglýsingar hjer með blöðun-
um. En iengi fram eftir voru þær mjög ólíkar því, sem
auglýsingar eru nú. Þeim svipaði einna helst til smáaug-
lýsinga dagblaðanna, voru settar allar í belg og biðu með
meginmálsletri og í sama formi, og höfðu eina allsherjar
fyrirsögn: „Auglýsingar“, setta með smáu letri, því að í
rauninni átti ekki að bera neitt á því að þetta væri aug-
lýsingar. Fólki var upphaflega illa við þær, þóttist ekkert
liafa með þær að gera, og fanst þær taka óþarflega mikið
rúm í blöðunum. Þessa misskilnings liefir gætt alt fram
á síðustu ár. Það er misskilningur vegna þess, að auglýs-
ingarnar eru fyrir fólkið, og eiga að gera því sama gagn
og auglýsendum. I sjálfu sjer eru auglýsingar ekkert ann-
að en frjettir, að vísu með nokkuð öðrum hætti heldur en
almennar frjettir, en þær eru frjettir af viðskiftasviðinu.
Þær eru frábrugðnar öðrum frjettum i því, að einstakir
menn liafa hagnað af því að dreifa þeim út, og að þeir
fá sjálfir að ráða orðalaginu á þeim.
Þegar maður skoðar elstu blöðin hjer á landi, eru aug-
lýsingarnar ekki margbrotnar um efni. Það eru lielst opin-
berar tilkynningar allskonar, auglýsingar um fjármörk,
um óskilakindur, hesta, sem hafa týnst, hótanir um mála-
ferli, yfirlýsingar um að menn liafi farið með rógburð,
yfirlýsingar um að menn eti ofan í sig róg og meiðyrði,
einstaka dánarauglýsingar, fundarboð, þakkarávörp, og
auglýsingar um bækur.
Auglýsingar frá verslunum koma seinna. Og með þeim
fyrstu sem auglýsa eru Björn Kristjánsson, Teitur Ingi-
mundarson, Björn Símonarson gullsmiður, H. Th. A.
Thomsen, Norska verslunin, Felix Eyþórsson o. fl.
En það er varla fyr en Þorlákur Ó. Johnson kemur til
sögunnar að auglýsingar fara að fá annað snið og svipaðra
því sem nú er. Hann lagði kapp á að gera auglýsingarnar
þannig, að eftir þeim væri tekið. Yoru margar auglýsirigar
hans einkennilega orðaðar, eins og t. d. þessi: