Vaka - 01.09.1937, Síða 21

r9
SIGURÐUR BJARNASON, stud. jur.:
Menningarviðleitni —
Marxistaáróður.
ÞaS er staSreynd, að meðvitundin um eigin vanmátt
og orkuleysi verSur þess all-oft valdandi, að menn þykj-
ast skynja ýmsa fáránlega hluti, sem úr skúmaskotum
ógni þeim hverskyns fári og hættum. Öli afstaSa slíkra
manna mótast jafnan mjög af fálmandi baráttu þeirra
viS ímynduð dularöfl og við þeirra eigin flöktandi
skugga.
Hér innan Háskólans er viss hópur manna, sem slíkt
eimdi eins eftir af hinni ófarsælu stjórn Dana á Islandi
og enn gerir. A.m.k. er full ástæða til að ætla, að Danir
og aðrar þjóðir litu til íslands með meiri virðingu, ef
þeir og aðrir þyrftu ekki að skoða ísland sem danska
hjáleigu, sem gott geti verið að grípa til, ef heyskortur
verður á höfuðbólinu.
Af því, sem á undan er ritað sést, að vel er hægt að
gera þá kröfu, að Island sé aðeins í konungssambandi
við Danmörku. Hinsvegar eru fyrirmæli sambandslaganna
slík, að vel má rjúfa það band, ef vilji er til. En hvort
það skuli gera eða ekki, er um deilt.
En það er ekki til of mikils mælzt, þótt heimtað sé, að
hver íslendingur, sem ekki vill að land og þjóð sé gefið
á vald erlends ríkis, með ívilnunum og réttindaveizlum,
geri sér ljóst, hvað af ákvæðum sambandslaganna get-
ur hlotizt.
Senn líður að því, að til úrslita dragi um sambands-
máhð. Það er vert að hafa það í huga, að hagur Islend-
inga hefir jafnan verið beztur, þegar forræði og yfir-
drottnan erlendra þjóða gætti sem minnst og að sjálfstæðis-
baráttan hefir elft og þroskað það, sem bezt og mætast
hefir verið með hinni íslenzku þjóð.