Skrá yfir vita og sjómerki á Íslandi - 01.01.1937, Qupperneq 91

89
inn er keilumyndaður og li. u. h. 4 m. á hæð og 2,5 km. frá sjó. Stefna leiðarinnar
er NNA. í lendingunni er sandur. Leiðin sjálf er hrein, en skérjaklasi er að vestan-
verðu, sem nær 2 3 km. i’d frá landi, en að austanverðu eru sandgrynningar.
Nauðsynlegt er að vera fyrir utan skerin, þegar leiðin er tekin, og bezt er að ienda
með hálfföllnum sjó. Lendingin er að vestanverðu við Jökulsá. Þó getur það komið
fyrir að áin falli vestur í lendinguna, eða vestur fyrir hana, og er þá lendingin ónot-
hæf. Á þessu svæði er ekki talið annarsstaðar líklegra að leita lands.
112. Austur-Landeyjahreppur.
113. Vestur-Landejrjahreppur.
114. Stokkseyrarhreppur.
115. EYRARBAKKAHREPPUR
a. EYRARBAKKI (Rifsós)
fíifsós. Leiðarmerkin eru: 1. Grjótvarða, sem stendur 30 m. frá sjó, austantil
í þorpinu, framundan Mundakoii, 2 m. á hæð; upiJ úr henni er tré, 3 m. með þrí-
hyrndum hlera á toppinum. 2. Tré, sem stendur i kálgarði, 30 m. fyrir sunnan íln'ið-
arhúsið Mmidakot; milli merkja eru 120 m. Þessi merki bera ekki saman fyrr en
komið er inn á mitt sund. Sé brim, er legið til laga þannig: Þrihijrningnr um Gamla-
Hraun, og austurbrún Ingólfsfjalls um fjárhúsin frá Vestur-Mundakoli. Þegar lagt
er inn sundið, er lialdið austan til við Steinskot, þangað til að tré, sem stendur i
fjörunni á Gamta-Hrauni, er í svonefnda fíjarnavörðu, sem er vestast i Stokkseyr-
arlandi, á hákampinn fyrir framan sjógarðinn, en féll niður i sjávarflóði fyrir
nokkrum áruni. Þar er stórt sker sem heitir Þyrill. Laust innan við þetta sker eiga
aðalmerkin að bera saman, og þeirri stefnu haldið dálítinn spöl, svo er beygt til
hægri f.vrir flúðir sem þar eru, svo til vinstri þar til merkin bera saman, þá er
þeirri stefnu haldið, þar til Þríhyrningur ber um Stóra-Hraun. Þá er beygt eftir
því, hvort lenda á í Mundakots- eða Háeyrarlendingu. Þegar komið er inn úr sund-
inu, og ef brimlaust er og flóð, iná halda beina línu á Eyvakot, ef fara á í Eyvakots-
eða Háeyrarlendingu. Ef lenda á í Mundakoti, verður fyrst að halda lítið eitt austan-
til við merkin, en svo má halda eftir stefnu merkjanna inn undir lendinguna.
fíifsós er talinn betri með háum sjó; úr því að hálffallið er út verður að fara
einlægar krókaleiðir, sem aðeins er fært þaulkunnugum mönnum. Árabátar hafa
tíðast notað þessa lendingu, en nú eru þeir að mestfi leyti lagðir niður.
h. EYRARBAKKI (Einarshafnarsund)
Einarshafnarsnnd. Stefna sundsins er NA. Leiðarmerki eru: Grjótvarða 4.5 m. á
hæð, hún stendur 15 m. frá sjó, og tré 12 m. hæð með þríh. spjaldi á toppnum; fjar-
lægð milli merkja er 40 m. Þegar lagt er á sundið eiga jiessi merki að hera saman,
og þeirri stefnu haldið inn úr sundi, eða þar til kirkjuturninn ber um burstina á
Einarshafnarbúð, og er þá haldið sjónhending inn á skipaleguna. f lendingunni er
möl og klappir. Beggja megin leiðar eru boðar og blindsker. Lending þessi er árlega
notuð við sjóróðra, en er ekki álitin nothæf sem neyðarlending.
c. EYRARBAKKI (Bússa)
fíússa. Leiðarstefnan er ANA. Leiðarmerki eru: Grjótvarða, sem stendur 15 m.
frá sjó, 4.5 m. á hæð, og tré 12 m. á bæð með þríh. spjaldi á toppnum; fjarlægð
milli merka er 40 m. Þegar sundið er tekið eiga þessi merki að bera saman, og
þeirri stefnu haldið alla leið, þar til 2 tré, sem standa austar í þorpinu, bera saman;
Jiau eru bæði með þrih. spjaldi á toppnum; er l>á beygt og haldið eftir þeim merkj-
um austur skipaleiðina. Leið þessa fara öll stærri skip inn á leguna á Eyrarbakka
og er hún árlega notuð við sjóróðra. í leiulingunni er möl og klappir: hún er betri
með háum sjó, en ekki talin nolhæf sem neyðarlending. (Sbr. vita nr. 100—108 og
sjómerki nr. 112).
12