Stétt með stétt - 01.05.1939, Síða 20

Sjálfstæðisflokkurinn
er flokkur allra íslendinga
Sjálfstæðisflokkurinn er ekki stétt-
arflokkur. Hann berst ekki fyrir vexti
og eflingu einnar stéttar þjóðfélagsins
á kostnað annarar, heldur miðar hann
stefnu sína og starf við hagsmuni heild-
arinnar.
Andstæðingar Sjálfstæðisflokksins
hafa neyðzt til að viðurkenna, að þessi
stefna hafi yfirburði yfir stéttapólitík-
ina, að svo miklu leyti sem hún sé fram-
kvæmanleg. En sér og sinni stéttapóli-
tík hafa þeir leitað huggunar í því, að
hin frjálslynda og víðsýna stefna Sjálf-
stæðisflokksins sé fegri í orði en á borði,
hún sé ekkert annað en hugsjón, sem
aldrei fái staðist reynslunnar dóm.
En þetta er hin versta firra, aðeins
visið afsprengi hinnar gömlu og ljótu
villutrúar, að eins dauði sé annars
brauð. Sannleikurinn er þvert á móti sá,
að sérhver stétt þjóðfélagsins og sér-
hver þjóðfélagsþegn á sinn veraldlega
velfarnað í miklu ríkari mæli undir
heildarafkomunni, en flestir gera sér
grein fyrir. Er þetta þó í rauninni auð-
skilið mál, er meðal annars má sjá af
því, með hve misjöfnum þunga byrði
opinberra þarfa leggst á einstaklinginn,
eftir því hvort afkoma heildarinnar er
góð, og burðarþolið því almennt, eða
rýr, og hópur gjaldenda því fámennari.
Eða svo tekið sé skýrara og nærtæk-
ara dæmi: í mörg ár hefir verkalýður
landsins verið egndur til andstöðu og
beinlínis andúðar gegn atvinnurekend-
unum, og á alla lund verið reynt að telja
verkamönnum trú um, að þessir tveir
aðilar væru fæddir andstæðingar, er
aldrei gætu átt samleið. Þetta er dökka
hliðin á baráttu verkalýðshreyfingar-
innar hér á íslandi, -— illgresi, sem um
nokkurt árabil tók örum vexti, en nú
hefir skrælnað í skugga vaxandi þroska
og skilnings verkalýðsins. Hér sem víð-
ar hefir sjón reynzt sögu ríkari. Verka-
lýðurinn hefir nú þreifað á naglaförun-
um, séð og skilið, að barátta atvinnu-
rekendanna er þess eðlis, að lánist hún,
sprettur í kringum hana mikill gróður,
er skapar ótal mörgum öðrum lífvæn-
leg framfærsluskilyrði. Verkalýðurinn
hefir hlýtt á sögunnar dóm segja frá
því, að á hinni miklu voröld einkafram-
taksins, er hófst hér á landi upp úr síð-
ustu aldamótum, lyftu hinir dugmiklu
framherjar eigi aðeins sjálfum sér til
bjargálna, heldur skópu þeir jafnframt
öllum almenningi í landinu ný og bætt
afkomuskilyrði. Og allir síðari kapítul
ar þeirrar sögu eru frásögnin um það,
hversu saman hefir farið velgengni at-
vinnurekenda og lífvænleg afkoma
verkalýðsins til lands og sjávar, sem og
hitt, hversu hrun atvinnulífsins hefir
komið fram á verkalýðnum í minnkandi
atvinnu og versnandi afkomu.
En enda þótt staðreyndirnar kveði
óvíða jafn ótvírætt á um það, hversu
samtvinnaðir eru hagsmunir einstakl-
inga og stétta þjóðfélagsins, sem í við-
skiptum atvinnurekenda og verkalýðs-
ins, má segja að einu gildi hvert rennt
er augunum, — allt atvinnulíf þjóðar-
innar er talandi vitni þessa.
Sjálfstæðisflokkurinn hefir frá önd-
verðu byggt starfsemi sína á fullum
6