Stétt með stétt - 01.05.1939, Blaðsíða 36

Litið um öxl
Við þessi tímamót, er við Sjálfstæðis-
verkamenn fyrst höldum hátíðlegan 1.
maí, frídag okkar verkamanna, verður
manni á.að líta um öxl og íhuga ástand
það, sem við verkamenn höfum orðið að
búa við af hendi foringja þeirra, er
töldu sig sjálfkjörna málsvara verka-
lýðsins, foringja, sem hafa ginnt okk-
ur til fylgis við sig með loforðum og
lýðskrumi, sér sjálfum til upphefðar,
en okkur til tjóns.
Eitt af loforðum þeirra var það, að
auka menntun og menningu verkalýðs-
ins. Þeir vissu, að verkamenn finna sárt
til þess að þá skortir menntun, til þess
að vera starfhæfari í baráttunni fyrir
tilverunni, menntun, sem gerir þá að
nýtari borgurum og þjóðinni gagnlegri.
En efndirnar á loforðunum eru þær, að
byggðir eru margir skólar, óhentugir
og rándýrir vegna fyrirhyggjuleysis.
Og þangað er hrúgað kommúnistum fyr-
ir kennara og uppfræðara unglinganna.
Afleiðing þessa er sú, að fullt er af hálf-
menntuðum æskumönnum, mörgum sið-
ferðisveikluðum fyrir áhrif kommún-
ista, æskumönnum, sem hafa lært að-
eins eitt til fullnustu, það, að fyrirlíta
vinnuna.
Þetta eru efndirnar á loforðunum um
menntun verkalýðsins. Að foringjunum
hafi dottið í hug að fá hæfa fræðimenn
til að halda fyrirlestra fyrir okkur
verkamenn, hefir ekki komið fyrir. Við
áttum að vera áfram jafn menntunar-
snauðir, aðeins hlusta á foringjana og
hlýða þeim.
Verkamenn óska ekki þeirrar mennt-
unar, sem gerir menn að kommúnistum
og auðnuleysingjum. Þeir óska þeirrar
Gisli Guðnason.
menntunar, sem gerir þá frjálsa og
sjálfstæða, sem gerir þá færari til að
taka upp lífrænt starf í framleiðslu
þjóðarinnar. Verkamenn hafa andúð á
sníkjumenning þeirra, sem raða sér á
ríkissjóðsjötuna, snapandi þar eftir
beinum og bitlingum, manna, sem eru
byrði á samstarfi verkamanna og vinnu-
veitenda.
Ríkisbáknið með öllum sínum tollum
og sköttum, höftum, bönnum og einka-
sölum er orðið þjóðinni um megn. —
Tekjuþörf ríkisins verður að minnka
stórkostlega með því að gera rekstur
ríkisins einfaldari og ódýrari, svo hægt
sé að létta á framleiðslunni og um leið
skapa okkur verkamönnum lífvænlegt
starf.
Þjóðnýting hefir verið eitt af boð-
orðum foringjanna. Ekki hefir hún
reynzt okkur verkamönnum eða þjóð-
inni happadrjúg, og eru þar bæjarút-
Á
18