Stétt með stétt - 01.05.1939, Síða 27

►
borgara, á auðvitað fyrst og fremst að
mótast af því, hvaða stjórnmálastefnu
hann telur líklegasta til að örva at-
vinnulífið, veita mikla og arðbæra at-
vinnu, og þar með skapa honum og
öðrum bezt kjör og lífsskilyrði. — En
reynsla allra þjóða á öllum öldum hefir
sýnt, að þá verða framfarirnar mestar
og atvinnulífið fjörugast, þegar ein-
staklingsframtakið og athafnafrelsið
fær að njóta sín, en þetta eru einmitt
hyrningarsteinar sjálfstæðisstefnunnar.
Meginhlutverk sjálfstæðra verka-
manna er og verður það, að vinna stétt-
arbræður sína til fylgis við viðreisnar-
stefnu Sjálfstæðisflokksins, og tryggja
henni aukin áhrif í þjóðfélaginu, en
berjast af alefli gegn niðurrifsöflum
kommúnismans, sem með þjóðnýtingar-
þoðskap sínum, stéttahatri, stéttabar-
áttu og sífelldum verkföllum er sem
eyðandi engisprettur fyrir atvinnulíf
hverrar þjóðar. Með baráttu sinni eru
sjálfstæðir verkamenn fyrst og fremst
að tryggja hagsmuni sinnar eigin stétt-
ar, því að stærsta velferðarmál verka-
manna er blómlegt atvinnulíf með stöð-
ugri og arðvænlegri atvinnu og sem
hæstu árskaupi. Sósíalistar einblína á
aurana, sem verkamaðurinn fær fyrir
tímann, Sjálfstæðismenn leggja megin-
áherzlu á krónutöluna, sem þeir fá í árs-
kaup.
Sjálfstæðisflokkurinn viðurkennir
fyllilega stéttarfélög verkamanna, þau
eiga rétt á sér og eru nauðsynleg eins
og hagsmunasamtök annara stétta. En
aðalbarátta þeirra á að snúast að því,
að beita sínum mikla mætti til stuðn-
ings við atvinnuvegina, en ekki til of-
sókna gegn þeim.
En þótt Sjálfstæðismenn viðurkenni
réttmæti verkalýðssamtakanna, þá á-
telja þeir harðlega það fádæma misrétti
og einræði, sem ríkir um skipulag
þeirra og framferði. Alþýðusambandið,
sem er, eða réttara sagt á að vera, alls-
herjarsamtök allra verkamanna, er svo
úr garði gert, að allir verkamenn eru
þar sviptir kjörgengi, nema þeir séu
Alþýðuflokksmenn. Og félagsgjöldum
verkamanna, sem eiga að renna til sam-
eiginlegrar hagsmunabaráttu stéttar-
innar, er sóað í pólitíska starfsemi
flokks, sem flestir þeirra eru andvígir.
Á þessu ömurlega ástandi krefjast
Sjálfstæðismenn breytinga. Þeir heimta
Alþýðusamband, sem sé óháð pólitísk-
um flokkum, og þar sem allir njóti jafn-
réttis, hvaða flokki, sem þeir fylgja. —
Þeir heimta hlutfallskosningar í félög-
unum og mótmæla ráni á félagsgjöldum
verkamanna til pólitískrar starfsemi.
Þegar Sjálfstæðisflokkurinn gekk ný-
lega til þjóðstjórnar með Framsókn og
Alþýðuflokknum, setti hann það sem
ófrávíkjanlegt skilyrði, að Alþýðusam-
bandinu yrði breytt, svo að fullkomið
lýðræði og jafnrétti ríkti þar. Það verð-
ur nú gert.
Sjálfstæðismenn í verklýðsstétt! Þið
eigið mikið hlutverk að vinna. Berjist
af eldmóði fyrir lýðræði og jafnrétti
innan verklýðssamtakanna og fyrir ger-
breyttum starfsháttum þeirra. Beitið
ykkur fyrir friðsamlegu samstarfi ykk-
ar við vinnuveitendur, í stað stéttahat-
urs og verkfalla. Berjist fyrir fram-
gangi og útbreiðslu sjálfstæðisstefnunn-
ar, sem ein er þess megnug að skapa
hér blómlegt atvinnulíf og heilbrigt
þjóðlíf.
Gunnar Thoroddsen.
13