Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.06.1938, Blaðsíða 33

VA-fi A 1. árgangnr . 2. ársjjórdungiir
líffræðileg, að setja hagnað ofar
heilsu.
*
Dauðsfallatala karlmanna á 20
—65 ára aldri í nokkrum starfs-
greinum. (Meðaltala — 100).
EnglancL og Wales 1921—23
Prestar ................. 56
Bændur................... 67
Skrifstofuþjónar......... 80
Járnbrautarþjónar ....... 83
Rafvirkjar .............. 85
Bifreiðastjórar ......... 86
Trésmiðir ............... 88
Prentarar................ 95
Málmiðnaðarmenn ......... 96
Búðarmenn ............... 97
Byggingamenn ............ 99
Kolanámumenn ........... 101
Læknar ................. 102
Vefnaðarverkamenn ...... 105
Ölgerðarmenn............ 126
Gleriðnaðarmenn......... 128
Ökumenn (hesta) ........ 138
Leirkerasmiðir ......... 148
Hafnarverkamenn ........ 150
Hótelhaldarar........... 162
Sjómenn ................ 177
Knæpuþjónar ............ 195
Tin- og eirnámumenn..... 325
Eggjárnasmiðir.......... 330
*
Jafnvel heilsuhraustur maður
eða kona eru ekki sjálfum sér nóg.
Mörgum manni er konan höfuð-
atriði lífsins, aðall óska hans og
unaðar. Ég fyrir mitt leyti tek
ekkert fram yfir konuna nema
vísindin. Oftast leiðir hrifning
mannsins af konunni til gifting-
ar. Ef hrifningin brennur ekki
þar með burtu, verður hjónaband-
ið oftast farsælt. Farsælt hjóna-
band útheimtir nokkurn tilverkn-
að af beggja hálfu. En sem farsæll
eiginmaður get ég fullyrt, að eng-
inn tilverknaður sé svo ríkulega
launaður. Hjónaband er líffræði-
lega grundað og myndi oft stórum
betur fara, ef menn skildu al-
mennt líffræði þess og höguðu
sér þar eftir. En það er ekki hægt
að kynna sér líffærafræði hjóna-
bandsins nema í sambandi við líf-
eðlisfræði mannsins í heild. Að
öðrum kosti fá menn ranga og
óholla fræðslu.
Hjónabandið er að mínu áliti
mjög blessunarríkt, bæði líkam-
lega og andlega. Maður, sem lifað
hefir nánum samvistum við konu
árum saman, lærir að líta á til-
veruna frá hennar sjónarmiði
engu síður en frá sínu eigin. Sá,
sem ekki getur það, er líkt farið
og einsýnum manni. Hann fær
ekki skynjað til fulls, hve voldug
og djúp tilveran er. Hugmyndir
þær, sem ég ber á borð fyrir ykk-
ur, eru að miklu leyti frá konu
minni, eða þá öllu fremur sprottn-
ar upp í skauti fjölskyldunnar
heldur en í mínu eigin brjósti.
Ógift kona er þó öllu verr sett en
ókvæntur maður. Og fáar konur
virðast mér hafa náð fullum sál-
111