Borgfirðingabók - 01.12.2008, Blaðsíða 157

157Borgfirðingabók 2008
Þarna útá fiskislóðinni voru 5 til 6 stór portúgölsk seglskip, u.þ.b.
1500 – 2500 tonn að stærð með 3-4 siglutré og seglreiða. Öll voru
þau máluð hvít. Á margra fermílna svæði var krökkt af doríum sem
reru út frá þessum skipum. Þetta voru gaflkænur með flatan botn.
Útbúnaður þeirra var þannig að þær voru útbúnar með einu mastri
með rásegli, tveim árum og austurtrogi. Einn maður var á hverri
doríu. Þeir voru með línustúf sem þeir beittu með síld eða makríl, og
meðan línan lá renndu þeir handfæri og nýttu þannig tímann sem var
oftast 2-3 tímar. Ein dorían kom til okkar meðan við vorum að draga
línuna. Vildi sá er á henni var fá síld í beitu og ullarvettlinga. Þetta
fékk hann hvort tveggja og ýtti frá.
Þegar viðgerð á Fram var lokið kom hann út til okkar á fiskisvæðið
og tók við að fiska á ný. Var þá Eldborginni lagt við streng og
stokkakkeri þarna úti, og var þá stutt fyrir Minnu og Fram að keyra
út frá okkur þangað sem þau lögðu línuna.
Nú gerði þoku, og þegar bátarnir höfðu dregið línuna og halda
skyldi að Eldborginni þá radíomiðaði Gunnar bátana og gaf þeim upp
þá stefnu sem sigla skyldi að Eldborg, og við um borð í Eldborginni
Eldborg í Fiskimeistarans höfn. Í fremri röð lengst til vinstri er Jóhannes
Árnason og lengst til hægri Hörður Ólafsson flatningsmenn. Á milli þeirra
standa þrír Grænlendingar. Fyrir aftan standa Jóhann gamli saltari og
Oddsteinn flatningamaður (við hægri öxl Harðar). Ljósm. Roy Ólafsson.