Víkurfréttir - 02.03.2022, Blaðsíða 13

Helga Tryggvadóttir minning
Útför 28. 2 2022.
Ef það er einhver mann-
e s k j a h e f u r o p n a ð
faðminn og boðið mér
alla fegurð lífsins þá var
það Helga Tryggvadóttir
í Laufási. Við Sigga
þáðum að verða hluti af
fjölskyldulífi sem á sér fáa
líka í dag. Eyjólfur og Helga
voru okkur sem foreldar og við
minnumst þeirra á þann hátt.
Það voru svo margir fágætir
mannkostir sem prýddu Helgu,
þessa einörðu konu. Hún var
úr umhverfi umhleypinga þar
sem lágreist ströndin var nógu
há til að veita henni skjól. Það
var ekki alltaf auðvelt lífið þegar
stúlkan barðist við norðanáttina.
Og sorgin skall á eins og alda í
Mannskaðaflös sem gekk á land
með ógnarafli. Móðir hennar
dó við kistulagningu sonar síns
og bróður Helgu. Átökin í lífs-
baráttunni marka líf fólks sem
tekur slíkan ölduskaf í fangið.
En áföllin styrktu þessa fallegu
manneskju. Hún tókst á við
lífið af reisn og bægði frá sér
reiði og hatri. Hún fyllti hjarta
sitt af kærleika sem hún deildi
með öðrum. Í þau fjórtán ár
sem við Sigga höfum fengið að
njóta samvistar við Helgu hef
ég aldrei heyrt hana halla orði
að nokkurri manneskju. Hún
tók upp hanskann fyrir þá sem
minna mega sína eða orðið
undir í lífsbaráttunni. Hjó ekki
að neinum og lét framhjá sér
fara ofríki og völd. Hún þekkir
það á eigin skinni að brauð-
stritið dugði oft bara fyrir deg-
inum í dag. Það voru kröpp kjör,
Laufás fullt af börnum og svo
voru margir svangir munnar á
andlitum sem stóðu biðjandi við
hurðarskörina. Helga gaf öllum,
frá henni fór enginn svangur
eða hræddur. Ró hennar og
gæska náði inn fyrir skinnið
á þeim sem til hennar komu.
Þakklætið er mikið, minningin
svo góð um einstaka konu
sem var farin að gefa
eftir. Líkaminn bogin af
öllum burðinum fyrir
aðra eftir vegi lífsins. En
reisn hennar og tígulleiki
bognaði aldrei. Þrátt fyrir
vanheilsu tók hún á móti
okkur brosandi hvern laugar-
dags- eða sunnudagsmorgun.
Hún sat við borðendann í eld-
húsinu í Kríulandinu bogin en
samt svo teinrétt af stolti yfir
sínu fólki. Helga bauð upp á allt
sem til var. Þegar ég var búinn
að telja fimmtán tegundir á eld-
húsborðinu spurði ég stundum
hvort þetta væri allt. Nei, það
var ekki allt. Það voru stundum
fimmtán börn, barnabörn og
barnabarnabörn í kaffinu og við
Sigga. Hjá góðu fólki er alltaf
nóg pláss. Fjölskyldan þekkti
ekki annað líf en að heimsækja
ömmu í Kríulandið um helgar.
Á því heimili hafði orðið fjöl-
skyldubönd merkingu. Ekki í
orði eða á jólakortum heldur í
samveru fjölskyldunnar við eld-
húsborðið. Samvera sem börnin
og allir sem nutu búa að í eigin
lífi. Ég hefði aldrei viljað missa
af þessum tíma þar sem aldrei
féll styggðaryrði við nokkurn
mann eða um nokkurn mann.
Það er veganesti ömmu inn í lífi
barnanna gerir hvern einstakling
að betri manni. Það komu allir
með eitthvað, sjálfan sig í það
minnsta. Það var ekki talið fram
en fyrir öllu var kvittað í gesta-
bókina. Þar þakkaði ég oft fyrir
að vera hluti af kærleiksríkri fjöl-
skyldu, fyrir stundina, lífið og
okkur öll. Ég kvitta nú fyrir að
ef til er aðalborinn lífsmáti þá er
það fjölskyldulíf Helgu Tryggva-
dóttir frá Laufási.
Vottum fjölskyldunni samúð.
Sigríður og Ásmundur
Friðriksson.
Íþróttir og samfélagið
Friðjón Einarsson,
formaður bæjarráðs Reykjanesbæjar.
Íþróttir eru að einhverju leyti órjúf-
anlegur hluti af daglegu lífi okkar
flestra sem búum í Reykjanesbæ.
Allt frá barnæsku til elliára fylgj-
umst við með ungum sem öldnum
í keppni og leik. Við fyllumst stolti
yfir íþróttasigrum okkar landsliða
á erlendri grundu og hvetjum yfir-
leitt börn og barnabörn til að hefja
snemma íþróttaiðkun. Heilbrigð sál
í heilbrigðum líkama.
Reykjanesbær styrkir íþrótta-
félögin verulega og foreldrar geta
sótt um hvatagreiðslur fyrir börnin
til að auðvelda íþróttaiðkun. Rúm-
lega 1.100 milljónir fara í rekstur
mannvirkja og til stuðnings íþrótta-
félaga á hverju ári. Á síðustu árum
hafa framlög sveitarfélagsins í formi
afrekssamninga, þjálfarastyrkja og
stuðningsgreiðslna aukist verulega.
Nýr gervigrasvöllur og væntanlegt
íþróttahús í Innri-Njarðvík bæta að-
stöðuna verulega.
En af hverju er ég að nefna þetta
hér? Vegna þess að þessa dagana
fara fram aðalfundir hinna ýmsa
deilda íþróttafélaga í Reykjanesbæ
þar sem skýrslur stjórna og árs-
reikningar eru lagðir fram fyrir fé-
lagsmenn. Sameiginlegt er þessum
deildum að staðan er erfið, skortur
á fjármagni og áhugi hins almenna
borgara ekki mjög mikill. Fáir mæta
á aðalfundina, yfirleitt þeir sömu og
venjulega.
Sjálfboðaliðar halda uppi starfi
íþróttafélaga í öllum sveitarfélögum
og yfirleitt eru þetta sömu ein-
staklingarnir ár eftir ár. Ég hef
sjálfur verið formaður, þjálfari, sjálf-
boðaliði og iðkandi og þekki því vel
báðar hliðar og velti því oft fyrir mér
hversu óeigingjarnt starf sem þessir
ágætu menn og konur leggja á sig og
hvenær er nóg komið. Í þessu starfi
brennur fólk hratt upp.
Reykjanesbær þarf að auka sam-
starfið við íþróttahreyfinguna, horfa
til framtíðar með uppbyggingu inn-
viða og ekki síst hvetja samfélagið
til að taka virkari þátt í starfinu.
Mætum á fundina, verum sýnileg og
styðjum íþróttahreyfinguna til góðra
verka í framtíðinni. Hættum því að
tala um styrki og tölum um samstarf
og samninga. Íþróttahreyfingin á það
skilið, því hvar værum við án hennar.
Gefandi að geta lagt sitt af mörkum
til að stuðla að öryggi og vellíðan
Rúnar Gíslason,
rannsóknarlögreglumaður hjá lögreglunni á Suðurnesjum.
Hvernig getur nokkur manneskja
hugsað sér að vinna við löggæslu? Af
hverju kýs fólk að velja neyð annarra
sem viðfangsefni flesta daga ársins?
Svarið er ekki einfalt en í nokkrum
orðum langar mig að vekja athygli á
kostum þess að læra lögreglufræði og
að starfa á þeim vettvangi.
Umræðan um löggæslu og verkefni
hennar er oft á tíðum neikvæð, sem
kannski er skiljanlegt í ljósi þess að
gjarnan kemur það ekki til af góðu
þegar fólk hittir lögregluna. Lög-
reglan er oft boðberi slæmra tíðinda
og lögreglumenn þurfa oft að hafa af-
skipti af fólki á verstu stundum þess.
Það endurspeglar þá mynd sem við
fáum af lögreglunni í fjölmiðlum.
Ég hef aðra sýn og af þeim sökum
valdi ég mér þennan vettvang. Í upp-
hafi var markmiðið að vinna sem
sumarstarfsmaður í lögreglunni og
leggja þannig inn í reynslubankann
og gera ferilskrána meira spennandi.
Fljótlega áttaði ég mig hins vegar á
því hvað það er gefandi að geta lagt
sitt af mörkum til að greiða götu
borgaranna, stuðla að öryggi og vel-
líðan og rétta þeim hjálparhönd sem
á einhvern hátt hafa orðið undir í
lífinu, hvort sem það eru brotaþolar
eða sakborningar.
Margir vilja geta hugsað til þess
í lok vinnudags að þeirra veri hafi
orðið öðrum til góðs, þó það sé ekki
nema í litlum mæli. Fyrir þá eru lög-
gæslustörf góður kostur.
Lögreglufræði eru kennd við
Háskólann á Akureyri sem og í
Mennta- og starfsþróunarsetri lög-
reglunnar. Þar er grunnurinn lagður
að lögreglumanninum sjálfum með
bóknámi og verkþjálfun. Í náminu
er meðal annars lögð áhersla á góð
samskipti við borgarana, læsi og
skilning á fólk og aðstæður. Einnig
á vandvirkni og heiðarleiki í vinnu-
brögðum. Að sjálfsögðu einnig ótal
margt annað en þetta er það sem
mér finnst mikilvægt að lögreglu-
menn tileinki sér og í raun uppskrift
að góðum lögreglumanni.
Lögreglunámið er fjölbreytt og þar
er reynt að koma á framfæri öllu því
sem lögreglumaður getur þurft að
fást við í sínu starfi og gera hann í
stakk búinn til að fást við allar mögu-
legar aðstæður, sem oft geta orðið
verulega erfiðar. Náminu líkur þó
ekki við útskrift því lögregluvinnan
er endalaust nám, sem er eitt af því
sem gerir starfið áhugavert.
Það er undir hverjum og einum
komið að afla sér aukinnar þekk-
ingar og leggja sig fram í starfinu og
tækifærin eru sannarlega til staðar.
Síðastliðin tvö ár, tæp, hef ég starfað
hjá lögreglunni á Suðurnesjum og
þar hef ég fengið að sérhæfa mig í
rannsókn á málum er varða heimil-
isofbeldi. Það er fátt sem hefur meiri
áhrif á fólk en að verða fyrir ofbeldi
af hendi náins aðila, jafnvel ítrekað.
Daglegar sögur af ofbeldi, myndir
af áverkum og framburður barna í
slíkum aðstæðum eru krefjandi og
taka sinn toll. Skjót og rétt viðbrögð
lögreglu geta skipt sköpum og það
er það sem gefur þessu starfi gildi.
Viðhorf til heimilisofbeldismála,
innan lögreglunnar og samfélaginu
í heild, hefur breyst mikið á síðustu
árum. Þekking á þessum viðkvæma
málaflokki hefur jafnframt aukist
jafnt og þétt og það er svigrúm til
að gera enn betur. Í mínu starfi vinn
ég náið með fólki frá félagsþjónustu
og barnavernd, lögmönnum, aðilum
máls sem og kollegum innan lög-
reglunnar. Ég einblíni á árangurinn
sem næst með okkar vinnu en ekki
hörmungarnar sem við verðum vitni
að. Það drífur mig áfram og veitir
mér starfsánægju.
Hafir þú áhuga og metnað til þess
að leggja góðum málefnum lið þá
skora ég á þig að sækja um nám í
lögreglufræðum. Lögreglan er fyrir
okkur öll. Mönnum hana vel með
fjölbreyttum hópi hugsjónafólks!
Opið er fyrir umsóknir í lögreglu-
fræði við Háskólann á Akureyri til
31. mars. Kynntu þér málið á
www.menntaseturlogreglu.is

Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ARI ARNLJÓTS SIGURÐSSON
Háaleiti 7a, Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja laugardaginn 19. febrúar.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 4. mars klukkan 12.
Í ljósi aðstæðna munu einungis nánustu aðstandendur vera viðstaddir
athöfnina.
Halldóra Jensdóttir
Jóhann Liljan Arason
Ágúst Guðjón Arason Ingibjörg Loftsdóttir
Halldór Ari Arason Helga Birna Valdimarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn.
skil á aðsENdu EFNi
Greinar og annað aðsent efni sem óskað er
að birtist í Víkurfréttum þarf að hafa borist
ritstjórn fyrir hádegi mánudags á netfangið
vf@vf.is
vÍkurFrÉttir á suðurNEsJuM // 13