Rökkur - 01.01.1940, Blaðsíða 6

6
RÖIÍKUH
Kvæðin í Úrvalsljóðum Steingríms eru yfir-
leitt vel valin. Þó virðist mér, sem Gilsbakka-
ljóð hefði mátt víkja fyrir smærri kvæðum og
betri. Gilsbakkaljóð eru ekki meðal bestu kvæða
skáldsins, en auk þess alt of rúmfrek í svo
takmörkuðu safni. En fullyrða má, að þorri
bestu kvæða höfundarins sé í Úrvalsljóðum og
skulu nú fáein talin:
Sönglistin (Svífðu nú sæta, söngsins engla
mál!). Svanasöngur á heiði (Eg reið um sum-
araftan einn á eyðilegri heiði). Sveitasæla (Man
eg grænar grundir). Miðsumar (Oft finst oss
vort land eins og helgrinda hjarn). Kærleiks-
orðið (Eitt kærleiksorð! eg er svo einn og eng-
inn sinnir mér). Fáeinar stökur úr Lífshvöt, m.
a. þessi:
Trúðu á tvent í heimi,
tign sem hæsta her,
guð í alheims geimi,
guð í sjálfum þér.
Þá eru nokkur erindi úr kvæðum um Jón
forseta Sigurðsson, t. d. þetta:
Þeim, sem æfinnar magn fyrir móðurlands
gagn
hafa mestum af trúnaði þreytt,
hljómar alþjóðarlof yfir aldanna rof,
því þeir óbornum veg hafa greitt, —
Enn má nefna: Eg elska yður, þér Islands)
fjöll! Yorhvöt (sjá hér að framan). Þúsund ára
sólhvörf (Sólin ei hverfur né sígur í kaf).
Þjóðhátíðarsöngur á Þingvöllum (Nú roðar á
Þingvallafjöllin fríð, að fullnuðum þúsund ár-
um). Sú var tíðin fyrr, þá frelsið reisti. Sjó-
mannasöngur (Heyrið morgunsöng á sænum).
Háfjöllin (Þú, hláfjallageimur, með heiðjökla
hring). Sólkveðja (Dagur er liðinn, dögg skin