Rökkur - 01.01.1940, Page 16

16
flÖKKUR
Hin bjarta, lýsandi vera stað-
næmdist ekki hjá hinum unga
hermanni, en Vasile sá i svip
hið engilhreina kærleikstillit
augna hans .... hægt, stöðugt
hélt Mannsins sonur áfram að
sofandi hermönnunum, sem
lágu í hnipri kringum kalda
öskuna, og Hann nam staðar
mitt á meðal þeirra — og Vasile
sá — sá með eigin augum, er
Guðs sonur tók kross sinn og
lagði á kalda öskuna, en þegar
í stað gaus upp björtum eld-
tungum, sem umvöfðu kross-
inn, uns hann var sem logandi
blys!
Kristur hafði borið til þeirra
sinn eigin kross, til þess að þeir
sem land sitt vörðu frysi ekki í
hel.
Það, sem eftir þetta gerðist,
mundi Vasile að eins óljóst —
en á knjánum hafði liann skrið-
ið að hinum heilaga eldi — á
knjánum — og svo hafði hann
hnigið meðvitundarlaus niður
við líknareldinn.....
* *
Dagur var runninn.
Hver hermaðurinn á fætur
öðrum vaknaði. Þar sem verið
hafði köld aska um nóttina var
nú eldrauð glóð og það fóru
hitastraumar um þá alla og
þeir gæddust af nýju orku lífs-
ins og veðurofsinn og harkan
nóttina áður voru sem vofur
ógnarsýnar, er horfin var...
Hver einstakur þeirra hvarf af
landi svefns og drauma yfir í
virkileikann i fagnaðarskapi —
eins og eitthvað dásamlegt hefði
gerst, þeim var svo notalega
hlýtt og gleðin í hugunum tak-
markalaus og skýranleg. Jafn-
vel í augum hinna fölleitu og
þunglyndislegu fanga var ann-
arlegur ljómi....
Scurtu tók til máls og reyndi
að tala sem valdmannslegast.
— Hann kallaði á Vasile —
hafði hann óhlýðnast fyrirskip-
unum ? Hafði liann brent kross-
inum meðan yfirmaður hans
svaf ?
Nei, nei! Þarna lá krossinn,
eins og fallinn hermaður, sem
breiðir út faðminn, og viðkross-
inn lá Vasile á knjánum, með
spentar greipar og horfði á ný-
risna morgunsólina....
Scurtu gerði krossmark fyrir
brjósti sér.
„Vasile,“ kallaði hann, „hvað
sér þú í morgunroðanum ?“
Vasile sneri sér við og leit til
hans — og það var dásamleg
birta í augum hans —- en hann
svaraði engu — og Scurtu fékk
aldrei að vita, hvaða sýn Vasile
sá hverfa inn í morgunroðann.
títgefandi: Axel Thorsteinson.