Rökkur - 01.06.1950, Page 10

58
RÖKKUR
an í hann. Temple Moxx — hvem þremilinn var hann
ag þvælast hér þannig á sig kominn ?“
Hann heyrði þungt fótatak fyrir ofan sig. Sá, sem þar
var á ferð, gekk hægt og örugglega. Á næsta augnabliki
var beint að honum sterku vasaljósi. Fram á vegginn
fyrir ofan hann hallaðist lögregluþjónninn, sem hann
hafði rabbað við áður.
„Hvað gengur á þarna?“ spurði hann.
„Ekkert, það er að segja — eg fór hingað niður —“
„Bezt fyrir yður að koma upp aftur,“ sagði lögreglu-
þjónninn.
Þegar Catleigh staulaðist upp tröppurnar var hann
gramur sjálfum sér. Hann hafði á tilfinningunni, að hann
hefði hagað sér eins og bjálfi. Þegar upp kom gekk hann
að ljóskeri, þar sem lögregluþjónninn beið hans.
„Gengur yður erfiðlega að komast til gistihúss yðar?“
spurði lögreglumaðurinn.
„Nei, eg fór niður tröppurnar, þvi að eg sá til nokk-
urra Kínverja, sem voru að gera tilraun til þess að ræna
manni.“ . '
Lögregluþjónninn hallaði sér fram á skjólvegginn og
sagði svo:
„Eg get ekki komið auga á neinn, herra,“ sagði hann
og var auðheyrt á rödd hans, að hann leit á þetta nánast
sem draumóra hans.
„Þeir eru farnir. Þeir lögðu frá landi i vélhát, þegar eg
æpti.“
„Þér segið, að nokkurir Kínverjar hafi verið að gera
tilraun til þess að ræna manni?“
„Já, þeir höfðu komið poka yfir höfuð honum, svo að
hann var að kafna og gat ekkert séð.“
„Tóku þeir manninn með sér?“
„Nei, þeir urðu skelkaðír þegar þeir heyrðu til min
á leið niður tröppurnar. Hér er hattur mannsins.“
Lögregluþjónninn tók við hattinum.
„Hvar er maðurinn?“ spurði hann.
„Hann hljóp á brott.“
„Hljóp á brott? Hvers vegna?“