Rökkur - 01.06.1950, Qupperneq 12

60
ROKKUR
firmans „Moxx og Hambly“ rynnu til hans, vegna hyggi-
legra fasteignakaupa Moxx. Hann hafði vakandi auga á
þvi, ef fasteign var til sölu hagstæðu verði, skógarspilda
til timburhöggs föl til leigu eða námuvinnsuréttindi, og
jafnan tókst honum að komast að hagstæðum samning-
um — einhvern veginn. En væri um einhver mál að ræða,
sem voru þess eðlis, að þörf var nákvæmrar þekkingar
á lögum, leituðu menn jafnan til Johns Hambly, þótt
hann væri hinn yngri þeirra félaga.
Það varð ekki um Hambly sagt, að hann hefði neitt
meiri áhuga fyrir réttlætinu en afbrotunum, hvorttveggja
var nálægt þeirri vísindagrein — lögvísindunum — sem
hann hafði fyllilega á valdi sínu og kunni að nota sér.
Hann bar aðdáun í brjósti á félaga sínum, þótt hann
hristi oft höfuðið yfir vinnuaðferðum Moxx og samning-
um, er hann gerði, var honum óhlandin ánægja að þvi
hversu snilldarlega honum fórst allt úr hendi. Það var í
rauninni aðeins eitt, sem Hambly hafði láhyggjur af, og
það var, að Moxx var ekki sterkur á svellinu, ef fagrar
konur urðu á vegi hans.
Og vitanlega var það vegna þess, að fögur kona hafði
orðið á vegi hans, að við lá, að illa færi fyrir lionum
þanra niðri við sjóinn þetta kvöld. Hann hafði ekki ætlað
sér að missa sjónar af hinni ungu mær, sem hafði rekið
hann út úr káetu sinni, og honum hafði flogið í hug, að
verða á undan henni til gistihússins, og því ætlaði hann að
fara eftir bökkunum. Hann hraðaði göngu sinni, en nam
skyndilega staðar, er hann hevrði kallað á sig. Það var
lcona, sem nefndi nafn hans. Hann horfði undrandi í
kringum sig.
„Hver — hver er þarna?“ spurði hann.
Enginn svaraði. Hann bjóst til að leggja á flótta, er
hann varð var við hreyfingar í nánd við tröppurnar,
milli tveggja steinstöpla. Hann sá allt í einu óljóst, að
stúlka stóð þarna í skjóli við annan stöpulinn og benti hon-
um að koma. Og Moxx létti. F>TÍr nokkuru hafði hann
komið sér í kynni við laglega kínverska sölustúlku, og
þóttist hafa gildar ástæður til að ætla, að hún mundi þýð-