Rökkur - 01.06.1950, Síða 20

68
ROKKUR .
eii meðan Moxx ræddi við þjón sinn liafði hann haldlð til-
finningum sínum i skefjum:
„Af hverju sagðirðu lionum þetta? Eg þori að veðja um,
að þessi guli skratti veit hver braust inn í skrifstofur
okkar.“
„Nei,“ sagði Moxx. „Ling Phi er mér lrúr.“
„Mér líst elvki á þetta, Moxx. Það er ekki gott að koma
sínum málum fram þegar rýtiugi er otað að manni að aft-
anverðu frá.‘‘
„fLf keppinautar olckar væru heiðarlegir menn mundu
þeir ekki beita svona aðferðum, Hambly. Þeir mundu fara
til O’DonneUs gamla og kaupa timbrið. Þeir eru að reyna
að hræða okkur. En þeim skal ekki verða kápan úr því
klæðinu.“
Hann var að hugsa um að segja Hambly frá árásinni
niður við höfnina, en afréð að gera það ekki.
„Þú ert viss um, að veðsetningarskjalið er í geymslu-
hólfinu í bankanum?“
„Jjá, því ekki að þinglýsa þvi. Þá hefðirðu viður-
kenndan rétt til landsins og þyrftir engar áliyggjur að
hafa.“
„Það væri óhyggilegt — of langt gengið — meðan
O’Donnel gamli er enn á lífi.“
„Hann getur ekki lifað lengi úr þessu. Hann liggur
rúmfastur— kemst ekki úr þvi hjálparlaust. Hann mundi
aldrei fá vitneskju mn það og þú værir öruggur.“
„Eg er smeykur um, að það sé of seint nú,“ sagði hann
með efahreim í röddinni. „Stúlkan er komin hingað.“
„Æ, já. Henni hafði eg gleymt. Varð þér nokkuð á-
gengt?“
„Nei,“ sagði Moxx og fór eins og hjá sér.
„Þá er taflið tapað. Þegar hún gengur á fund gamla
mannsins kemst allt upp.“
„Það verður að koma í veg fyrir, að hún hafi tal af
honum.“
„Hvernig ætti að fara að því. Hún hefir komið hingað
alla leið frá írlandi — og það er ekki 50 kílómetra vega-
lengd til húss frænda hennar á Clonaleur.“