Rökkur - 01.06.1950, Qupperneq 22

70
RÖKKUR
„Eg skrifaði henni, að óhyggilegt væri fyrir hana að
verja fé og tíma til þess að koma hingað, en hún kvaðst
mundi koma —- var að þvæla um frændsemi og skyldu-
rækni og þess háttar.“
„Hvað segir læknirinn um 0’Donnell?“
„Hann segir, að hann kunni að lognast út af hvenær sem
er. Kannske er hann dauður.“
„Geturðu treyst lækninum?“
„Hefi eg ekld greitt honum 25.000 dollara?“
„ELrtu búinn að því?“
„Eg hefi lofað að greiða honum þá, þegar búið er
að ganga frá dánarbúinu.“
„Kannske þú gætir fengið liann til þess að segja stúlk-
unni, að hún ætti ekki að fara á fund gamla mannsins —
það gæti riðið honum að fullu?“
„Ágæt hugmynd, Hambly, ágæt hugmynd.“
„Og svo er þjónustufólkið á Clonaleur?“
„Það gerir eins og eg skipa fyrir því. Eg greiði því
hundrað dollara á mánuði. Og þau, hjónalevsin, fá 5000
dollara hvort, þegar allt er um garð gengið. Þau hætta
ekki á, að gera mér neinar skráveifur.“
Hambly tók upp gulnuðu miðana.
„Eg ætla að geyma þessa miða á öruggum stað — ef
eitthvað óvænt gerist geta þeir komið að notum sem sönn-
unargagn.“
„Gerðu það,“ sagpi Moxx glaðari i bragði og fór aftur
að taka til matar síns. „En ekkert óvænt gerist.“
„Við skulum elxki fullyrða neitt um það,“ sagði Hambly.
„Það leggst svo í mig, að eitthvað kunni að gerast. Ertu
búinn að gleyma innbrotinu og hótununum ?“
„Eg skal segja þér að hvaða niðurstöðu eg hefi komist
um þetta, Hambly. Einhver hefir augastað á Clonaleur,
eins og við — af sömu ástæðum, — vill hagnast á timbur-
sölu. Ef til vill hefir þessi maður reynt að ná fundi karls-
ins, til þess að fala af honum eignina, en ekki tekist að ná
fundi hans, sem ekki var von, því að eg hefi ekki þjónustu-
fólk hans á launum til þess að sofa á verðinum. Það hefir
strangar fyrirskipanir um, að enginn komist á fund gamla