Rökkur - 01.06.1950, Qupperneq 42

90
RÖKKUR
við prakt og prjál, en því fór fjarri, að svo væri. Hún var
ekki að kugsa um skartklædda aðalsmenn og konur, við-
hafnardansleiki i glæstum höllum, og annað þess háttar,
heldur minntist hún þess, er hænsnahópurinn hvað eftir
annað komst inn í eldliúsið í Menlo-kastala, og ekki
ósjaldan inn i sjálfa viðhafnarstofuna, ef dyrnar höfðu
verið skildar eftir opnar i ógáti.
Þeir tímar voru löngu liðnir, er efni voru fyrir hendi
til þess að hafa þernur og þjóna i Menlo-kastala, og þvi
engir til þess að hrinda innrás hins fjaðraða hers. Mau-
reen var að hugsa um hvort það myndu vera hænsni í
Clonaleur, og hvort þau mundu nokkum tima komast
inn i húsið. Hún vonaði, að svo væri, þvi að þá mundi
henni líða betur í návist föðurbróður síns, þá mundi hún
vera þar eins og „hún væri heima hjá sér“. Já, Phelim
O’Donnell — svo hét föðurbróðir hennar, sem hún hafði
aldrei augum litið.
En hún hafði heyrt hans getið við og við allt sitt líf.
Faðir hennar og Phelim voru tvíburar. Þeir höfðu deilt
um föðurleifð sína, Menlo-kastala, bændabýhn, sem þar
voru, mómýrarnar og annað. Á banabeði sínum hafði
gamli maðurinn, faðir þeirra, — sem hafði gert hverja
vitleysuna af annari ailt sitt líf — gert þá reginskyssu, að
skipta jarðeigninni í tvennt, og eftirláta hvorum um sig
sinn hluta í þeirri von, að ckkert myndi frekara verða
þeim deiluefni. Brian vildí halda áfram að nýta landið
með búskap eins og það ávallt hafði verið nýtt, en Phelim
vildi nota allt landið til skógræktar, og hagnast á timbur-
sölu, er tímar liðu, -— nógur markaður mundi verða fyrir
timbur í Dublin og Cork. Brian hló að þeirri hugmynd,
að bíða hálfa öld eftir auði. Þeir deildu um þetta mánuð-
um saman, og lauk þeirri deilu þannig, að Phelim seldi
sinn hluta og fór út í víða veröld.
Ekki höfðu þeir skrifast á bræðurnir, en fregnir bárust
iðulega af ferðum Phelims. Hann fór viða um, stundaði
búskap í Argentínu, var gullgrafari í Ástralíu, var orðinn
auðugur filabeinskaupmaður í Afriku — og svo fréttist.