Fréttablaðið - 10.02.2023, Page 28

Bensín-
sjoppan
bjó mann
til, var eins
og hjálpar-
dekk á
vegferð
þroskans.
Frá sleikjó
upp í
fyrstu sígar-
ettuna.
Gamalkunni bensínaf­
greiðslumaðurinn hefur
hengt sloppinn á snagann, en
í stað hans eru komin ung­
menni sem afgreiða ís og djús,
brauð og borgara, ellegar þau
þjónusta hjólafólk og listunn­
endur af öllu tagi.
ser@frettabladid.is
Æskuminningin er lykt.
Blanda af angan og stybbu.
Og einhver sátt við hvorutveggja.
Jafnvel öryggistilfinning.
Af því að gamla bensínsjoppan
var athvarf manns á barnsaldri, allt
frá sleikjó upp í fyrstu sígarettuna,
en þess á milli var það pylsa og vall­
as, í mínu tilviki sú norðlenska með
hráum og rauðkáli innan um sinnep
og remúlaði.
Og það var ekki drukkið kók
fyrir norðan. Bara vallas. Stundum
þó mix. Þessir eyfirsku eðaldrykkir
sem voru áminning þess að ekkert
þyrfti að stóla á sunnlenska sollinn.
Svo var hangið þarna dagpart.
BP. Esso. Shell.
Þrenningin heilaga; kommar,
framsókn, íhald.
En auðvitað voru þær flokkspóli­
tískar. Bensínbúllurnar. Eins og allt
annað í denn.
­ ­
„Hittumst bara niðri í sjoppu.“
Það var viðkvæðið. Bensínsjoppan
var miðpunktur hversdagsleikans.
Og hún bjó mann til, var eins og
hjálpardekk á vegferð þroskans.
Frá sleikjó upp í fyrstu sígarett­
una.
Gott ef landinn var svo ekki seld­
ur á bak við hús.
Hvað svo sem var í honum.
Aldrei góður. Eiginlega afleitur.
­ ­
Núna horfir miðaldra fólkið á
bensínsjoppurnar verða eitthvað
allt annað en það sem blasir við í
æskumyndinni. Og þegar ekið er
fram hjá þeim á jepplingi milli­
tekjuhópsins kemst ekki önnur
hugsun að en að allt sé breytingum
háð, allt eigi sína afmörkuðu stund,
ekkert vari að eilífu.
­ ­
Og það er eitthvað skrýtið fyrir
þessa kynslóð, sem ólst upp í þess­
ari yndislegu blöndu af angan og
stybbu, að sjá sjoppurnar breytast
í brauðbúðir og brasserí, djúsgerðir
og ísskála, jafnvel reiðhjólaverslanir
og listasöfn.
Og hvað næst?
Apótek? Læknastofur?
Og maður stendur eftir með bens­
índæluna í hendi, roskin mann­
eskjan, úti á plani – og fyllir bílinn
enn einu sinni, með þennan breytta
tíma innan seilingar.
Og ef maður vogar sér inn fyrir,
sem er ekki sjálfgefið, líður einhver
allt önnur angan um vitin en gamli
sambræðingurinn af smurolíu og
hráum, sinnepi og rúðuvökva, af
notuðum tvisti og tíma sem stóð í
stað.
­ ­
Þeim gamla tíma.
Farna tíma. n
Tankur sögunnar fylltur á
gömlu góðu bensínstöðinni
Gamla Shell-
stöðin úti á
Nesi, síðar
Orkan, er orðin
að ísbúð.
Fréttablaðið/
anton brink
Hlöllabátar
hafa komið sér
fyrir í gömlu
Shell-sjoppunni
í Öskjuhlíð.
Fréttablaðið/
Sigtryggur ari
Vel smurðum, óhreinum borgurum og rifjum er nú dælt út á gömlu Shell-
stöðinni við norðanverða Miklubraut. Fréttablaðið/Sigtryggur ari
Á Birkimel,
vestur í bæ, er
núna að finna
djúsgerðina
hans Jóa, en
hvorki tvist né
smurolíu.
Fréttablaðið/
Sigtryggur ari
Á austanverðum Laugavegi er ein frægasta bensínsjoppa allra tíma, þar sem
Næturvaktin var tekin upp, en hún selur nú brauð og kruðerí.
Fréttablaðið/Sigtryggur ari
Við sunnan-
verða Miklu-
braut hefur
rúðupissinu
verið skipt úr
fyrir ávaxta-
drykki, pressaða
á staðnum.
Fréttablaðið/
Sigtryggur ari
Neðarlega á Háaleitisbraut hefur lyktin af hráum og remólaði vikið fyrir
keðjuvökva og dekkjalykt af allra handa reiðhjólum. Fréttablaðið/anton brink
Frumlegustu umskiptin eru í Hamraborginni í Kópavogi, en gamla bensín-
sjoppan í þeim nafla alheimsins er núna orðin að forláta listsýningaplássi.
Fréttablaðið/ anton brink
20 lífið FRÉTTABLAÐIÐ 10. FeBRúAR 2023
fÖSTUDAGUR