Vesturland - 01.12.1986, Síða 30

30
inn og forvitinn.
„Jesús, auðvitað. Ég sá hann
hreyfa fótinn svolítið rétt
áðan.“
„Já, ég held það nú. Það er
mesta mildi, ef hann ærist ekki
og rekur Maríu mey í gegn með
horaunum."
„Það þorir hann ekki.“
Mamma og frú Larsen flýttu
sér að þagga niður í bömunum,
en Móðir Fulgentia, sem sat hjá
nunnunum á næsta bekk fyrir
framan, sneri sér við og lagði
fingurinn á munninn. Hún
brosti svo björtu brosi, að augu
hennar geisluðu eins og jóla-
ljósin, og bömin brostu á móti
og hættu hvíslinu.
En þegar messunni var lokið,
og þeir af söfnuðinum, sem áttu
langt heim, sátu að tedrykkju
hjá systrunum, sögðu Aagot og
Hans hvort í kapp við annað
sögur af því, er þau höfðu séð,
meðan presturinn las messuna.
María mey hafði breitt ábreið-
una yfir Jesúbarnið, en það
hafði óðara sparkað henni ofan
af sér. Hundar hjarðmannanna
höfðu snuðrað kringum kofann,
og heilagur jósef hafði klappað
þeim...
Ef til vill hefir bömunum
sýnst myndirnar við jötuna
hreyfast í blaktandi skini altar-
isljósanna. Og þau voru lokkuð
til að segja meira og meira, því
að systumar voru í essinu sínu
og skellihlógu, þó að reglumar
bönnuðu allt samtal milli
kvöldbæna og morgunmessu.
Systir Rogata var svo kímin á
svipinn og kyndug í látbragði,
að krakkarnir hlupu til hennar
og stukku upp í fangið á henni.
Systir Rogata átti hvert barn að
einkavini.
„Það er af því að hún kemur
hvergi nærri skólanum,“ sagði
Móðir Fulgentia þurrlega.
Systir Rogata hjúkraði á
augnlækningadeildinni.
Klukkan var orðin tvö um
nóttina, þegar mamma og
drengimir stóðu upp og héldu
til fundar við Böe sem beið með
vagninn. Og nú gerðist hvert
undrið af öðru. Stígurinn var
hvítur, þök húsanna hvít, og
greinar trjánna markaðar fín-
um, hvítum línum. En mjöllin
féll svo hægt, að hver slóð hélst
um stund svört á fölri jörðinni.
En þetta var góður snjór, kornin
þétt, hörð og þurr. Þau skullu á
rúðum vagnsins eins og léttir,
stingandi oddar, er Böe ók af
stað.
Göturnar í Hamri voru auðar
og þögular. Og þegar þau komu
út úr þænum, sýndist vegurinn í
birtu vagnljósanna eins og hvítt
band dregið millum dökkra
stofna og ljósra greina skógar-
ins. Girðingar, hlið, tré og
svefndrukkin smáhýsi skund-
uðu framhjá. Ekkert var betra
við þessar næturferðir á jólun-
um, þótti drengjunum, en viss-
an um það, að þeir væru einir á
ferli og úti í vagni, meðan allir
aðrir sváfu allt í kringum vatn-
ið.
Allt í einu stökk elgur út úr
skóginum. Hann hljóp spölkom
á undan vagninum. Ljósin féllu
á hann, svo að næstum mátti
greina hvert hár á grábrúnum
feldinum og hverja grein á
klofnum homunum. Én þegar
mamma sneri sér við og ætlaði
að benda drengjunum á hann,
sátu þeir eins og myndastyttur í
aftursætinu og steinsváfu.
Drífan, sem þyrlast hafði æ
ákafar um rúður vagnsins,
breyttist nú í stórar, fjaðurlaga
flygsur, og snjókoman óx óðum.
Thea stóð við hliðið og hélt því
opnu, meðan ekið var í gegn.
Hundamir þekktu vagninn
hans Böe á hljóðinu og sögðu
frá honum, löngu áður en til
hans sást. Nú tóku þeir á rás á
móti honum geltu upp í loftið,
veltu sér í snjónum og sleiktu
hann með lafandi tungum.
Syfjaðir drengimir bröltu út
úr vagninum og sáu, að nú voru
jól í Noregi.
Gleðin var þess vegna tvöföld
að setjast að þorðinu, sem beið,
hlaðið bestu jólakrásum. Erfitt
yrði úr því að skera, hvort þetta
skyldi kallast kvöld- eða morg-
unverður. En í sveitum, sem
halda við gömlum venjum, er
fyrsti bitinn af jólagrísnum og
öllu hinu sælgætinu tekinn ein-
hvem tíma milli miðnættis og
dögunar. Thea hafði borið á
borðið sviðaost, svínsflesk,
reykta hreindýrstungu og lifr-
arstöppu. Hans, sem aldrei
mátti bragða kaffi, fékk nú
slatta í bollann sinn og þrjá
dropa af brennivíni í glas, svo
að hann gæti skálað og boðið
gleðileg jól einu sinni enn.
Njörður og Neri vom glað-
vakandi, og Njörður húkti á
afturlöppunum og sníkti i sí-
fellu, meðan mamma mataðist.
Neri lá í kjöltu Andrésar og
hrifsaði öðru hverju bita af
diskinum hans. Auðvitað gera
ekki nema illa vandir hundar
slíkt, en segja verður hverja
sögu eins og hún gengur. Og svo
er það nú svona, að á jólunum
er margt leyft, sem bannað er
hversdagslega.
Tullu eina vantaði að borð-
inu. Henni var betra að sofa í
næði. Á morgun, þegar aðrir
verða í rúminu, situr Tulla við
gluggann. Hún þreytist aldrei á
að horfa á stóra fánann blakta
við hún. Blærinn breiðir úr
honum, svo að blár og hvítur
krossinn blikar á dökkrauðum
feldinum. Annað veifið hjúfrar
hann sig upp að stöngxnni eins
og lífi gædd vera. Jafnvel í blæ-
kyrru veðri og logndrífu situr
Tulla við gluggann eins og trúr
varðmaður, horfir og bíður....
Þýtt úr ensku af
Brynjólfi Sveinssyni.
Óskum starfsfólki okkar á sjó og landi og
öðrum viðskiptavinum gleðilegra jóla og
farsældar á nýja árinu. Þökkum samstarfið
á líðandi ári.
c. S fí
r
Oskum viðskiptavinum
vorum gleðilegra jóla
og farsældar á komandi ári.
Þökkum viðskiptin á
árinu, sem er að líða.
HRÖNN HF.
ÍSAFIRÐI
ÚTVEGSMWKJ ÍSyVWD-
tstraíaráaE) á áaas*aaii>a
Gleðileg jól, heillaríkt komandi ár. fCjMW Þökkum viðskiptin á árinu sem er að líðar^^fe
SIGGA ÞRASTAR
Hárgreiðslu- og Ijósastofa Mjallargötu 5, sími 4442 Óskum viðskiptavinum okkar og starfsfólki
gleðilegrar jólahátíðar
Gleðileg jól, farsœlt nýtt ár. Þökkum viðskiptin á árinu sem er að líða. ^ÉÍ||||15r [rtullau^aj og farsældar á komandi ári. Vélsmiðja Steinars Guðmundssonar Flateyri
Gleðileg jól,
heillaríkt komandi ár.
Þökkum viðskiptin á árinu
sem er að líða.
Sjómannastofan, ísafirði
Pólarvideó, ísafirði