Veiðimaðurinn - 01.12.1950, Síða 5

Rabbað við Sigmund Jóhannsson og Albert Erlingsson
um hÁmerAveídur.
Eitt aí því. sem o£t ber á góma þegar
veiðimenn rabba saman er það, hve
veiðitíminn liér á íslandi sé stuttur. Eins
og kunnugt er, getur laxveiðitímabilið
tæplega talizt nema 2—21/i mánuður, og
þótt leyíilegt sé að veiða vatnasilung allt
árið, er sú veiði ýmsum erfiðleikum og
annmörkum háð. T. d. eru löng og erfið
ferðalög til margra beztu veiðivatnanna,
miklum erfiðleikum bundið að flytja afl-
%
Gunnar Jónasson, albúinn til orustu.
ann til byggða, og auk þess er ekki hægt
að fara slíkar ferðir nema á bjartasta og
bezta tíma ársins. Hinsvegar er enginn
vafi á því, að siiungsveiðin getur verið
mjög skemmtileg íþrótt, ef aðstæður eru
góðar, menn eiga hin réttu áhöld og
„kunna vel til verka.“
Margskonar bollaleggingar og uppá-
stungur hafa komið fram um það,
hvernig lengja mætti „vertíðina," t. d.
sú, að flytja inn fisk, sem gengur fyrr í
árnar en íslenzki laxinn og rækta hér
nýjar og stærri tegundir vatnafiska, en
úr framkvæmdum liefur enn ekkert orð-
ið.
Það var ekki vonum fyrr, að nokkrir
menn fóru á s.l. sumri að hugsa um það,
hvort ekki myndi vera unnt að veiða liér
á stöng einhverja sjávarfiska, eins og
gert er víða um heim, t. d. í Ameríku og
Engiandi.
Fiskur sá, sem menn höfðu helzt auga-
stað á hér var hámerin, sem talið er að
allmikið sé af víðsvegar við landið, og
mest á tímabilinu frá maí—okt.
Tryggvi Ólafsson forstjóri mun vera
eini maðurinn hér, sem á áhöld til þess-
ara veiða. Hann og Björn bróðir hans
fóru fyrstir manna suður í Hafnir, fengu
sér 4 mannafar og leiðsögumann og
hófu fyrstu tilraunirnar á Sandvíkinni.
Þeir urðu þó ekki varir þar, en héldu
þá suður fyrir nesið og veiddu þar 212
kg. hámeri, þá fyrstu, sem veidd hefur
verið á stöng hér við land, svo vitað sé,
Veibimaðurinn
.1