Veiðimaðurinn - 01.12.1950, Blaðsíða 8

Sigmundur horfir með velþóknun á veiðina
bert), venjulega þríbyggðar og vandaðri
en nokkrar laxveiðistengur.
Hjólið. Algengast er að nota 7—9 t.
hjól, upp í 5 t. breið, með stjörnustilli.
Þetta eru voldug verkfæri, þung og
sterk.
Linan. Talið er að 600 yds. af 120—
150 punda (39—54 þráða) línu sé hæfi-
leg lengd. Sú línutegund er hámark þess
sverleika, sem nota má, til þess að met
fáist viðurkennd (en það eru til Lands-
sambönd og Alþjóðasamband í þessari
veiðigrein eins og öðrum). Línan er þó
ekki sverari en sverustu flugulínur, eða
tæplega það.
Öngultaumurinn (girnið!) er úr stál-
vír, sem er líkastur benslavír, og hafa
menn hann mismunandi langan, en
hentugast mun vera að hann sé 2—3
yds. Sver sigurnagli er milli taumsins
og línunnar.
Öngullinn er líkastur stórum lúðu-
öngli (túnfiskaöngull). Veiðimaðurinn
notar sérstök axlabönd eða n. k. vesti
(harness), sem er fest við hjólið, sé það
haft ofan á stönginni, en annars í stöng-
ina sjálfa.
Að lokum spurði ég þá Albert og Sig-
mund, hvort nokkur markaður væri fyr-
ir hámerina. Töldu þeir góðar líkur til
þess, en sögðu að mikið væri undir því
komið, að rétt væri farið með hana.
Þarf að skera hausinn rétt af og hleypa
öllu blóði úr henni strax. Hjá öðrum
þjóðum er þetta útflutningsvara, t. d.
kaupa ítalir talsvert af henni. Útflutn-
ingur Dana í þessari grein nam um 12
millj. króna í ár, eftir því sem blöðin
hér sögðu ( haust.
Menn á Suðurnesjum hafa lagt há-
meralóðir og aflað stundum ágætlega.
Á eina lóð. sem á voru 20 önglar, með
6
Veiðimaðurinn