Veiðimaðurinn - 01.12.1950, Blaðsíða 27

fyrir að lesendur Veiðimannsins vilji
nú ekki skrifa undir þetta athugasemda-
laust, þótt margir séu vafalaust á sömu
skoðuri og ég um það, að skemmilegast
sé að nota ekki ífæru nema þegar nauð-
syn krefur.
Skal nú ekki fjölyrt meira um það,
sem að mætti finna, en aftur tekið fram,
að bókin er skemmtileg aflestrar, og
þótt hún fjal’.i að mestu leyti um veiði-
ár ög veiðilíf, þá eru í henni margskon-
ar frásagnir og lýsingar, sem allir ættu
að geta haft garnan af, hvort sem þeir
eru veiðimenn eða ekki. Það er sýnilegt
að liöfrindurinn er einn þeirra veiði-
manna, sem tekur eftir umhverfinu,
hefur yndi af nátttirufegurð, fuglum og
öðrum dýrum, og virðist skilja það til
fulls, að fegurð og fjölbreytni íslenzkrar
náttúru á oft og tíðum sinn stóra þátt í
því, að veiðiferðirnar verða ógleyman-
legar. Kaflinn um fuglana við árnar og
náttúrulýsingarnar, víða í bókinni,
sýna að hann liefur orðið hrifinn af
fleiru en laxinum.
★
Enginn vafi er á því, að lestur þess-
arar bókar mun auka álniga útlendra
veiðimanna fyrir Islandsferðum, enda
er er tilgangurinn eflaust sá með útgáfu
hennar. Hér er því á ferðinni skipulagt
áframhald þess áróðurs. sem allmikið
hefur kveðið að upp á síðkastið, sem
sé, að nota íslenzkar. veiðiár sem „beitu“
fyrir útlenda ferðamenn.
Þeir, sem fyrir áróðri þessum standa,
Sjóvátryggingarfélag íslands.
gera sér án efa mjög liáar liugmyndir
um gjaldevristekjurnar og gróðann af
viðskiptunum við útlendinga þá, sem
liingað kynnri að leita til laxveiða. Og
það er víst ekki örgrannt rim að ein-
hverjir hafi íátið sér detta í liug, að aðr-
ir ferðamenn kæmu í kjölfar þeirra.
Það vill nú svo til, að útlendingar
liafa haft hér ár á leigu, og nokkrar eru
í höndum þeirra að nokkru eða öllu leyti
enn. Leigan, sem þeir liafa greitt, og út-
gjöld þeirra í sambandi við dvölina liér
er svo lítilfjörlegur liður í gjaldeyris-
tekjum þjóðarinnar, að það skiptir liarla
litlu máli hvoru megin hryggjar hann
lægi. Útlendingar, sem hingað kynnu
að koma til veiða, myndu flestir útbúa
sig svo að heiman, að þeir þyrftu sem
minnst að kaupa hér á íslandi, enda er
þeim ráðlagt það í áðurnefndri bók —
meira að segja bent á að hafa með sér
mat!
Leigan, sern þeir vildri greiða fyrir
árnar, yrði áreiðanlega miklu lægri held-
ur en t i 11 )oð innlendra manna og þeir
myndu vilja vera fáir um hverja á og
fá þær leigðar til margra ára. Það er
mjög ósennilegt, að margir myndu fást
til að takast ferð á hendur alla leið til
Islands, eins og slík ferðalög eru nú orð-
in dýr, til þess að fá að veiða hér í fáeina
daga. Og jafnvel þótt einhverjir vildn
fara hingað frernur en eitthvað annað,
ef þessi möguleiki væri fyrir liendi hér,
yrðu það aldrei nema örfáir menn. Það
er Iiætt við að útleigan yrði stopul með
Veiðimaðurinn
25