Veiðimaðurinn - 01.12.1950, Blaðsíða 40

Nokkur orð til „Úlfs Óþvegins“
og kaflar úr bréfi hans
S.l. vor barst blaðinu bréf utan af
landi, með undirskriftinni „Úlfur Ó-
þveginn“. Af póststimplinum má ráða,
hvar bréfritarinn á heima, eða a. m. k.
hvar hann hefur látið bréfið í póst; en
sökum þess að mér er hlýtt til þessa
byggðarlags og margir góðir kunningj-
ar mínir eru þaðan, skal það ekki nafn-
greint hér og bréfið eigi birt allt, því
eins og sjá má af köflum þeim, sem til-
færðir verða hér úr því, er það svo
,,óþvegið“, bæði að efni og orðfæri, að
það væri mjög villandi sýnishorn af and-
legu hreinlæti í þessu ágæta héraði. Mesti
greiðinn við Úlf liinn Óþvegna hefði
verið sá, að láta sem bréf hans hefði
aldrei borizt blaðinu og svara því ekki.
En þar eð hann telur vafalaust sjálfur,
að bréfið sé harla gott, gæti sú ábending
líka orðið honum til góðs, ef hann ætlar
að fást við ritstörf í framtíðinni, að
hreinlæti er ekki síður nauðsynlegt þar
en annarsstaðar. Honum er því, vinsam-
lega, ráðlagt að þvo sér.
í upphafi bréfsins kvartar Úlfur und-
an því, að „öllum finnist lítið eða ekkert
til þeirra koma,“ sent hann nefnir
„sveitaveiðimenn“. Og síðan segir hann
orðrétt:
„Yfirleitt eru það mest kauþstaða-
menn, sem aðallega stunda veiðiiþrútt-
ina og þykjast vist of góðir til annarrar
vinnu, sérstaklega sveitavinnu. Þessir
sþortmenn eru nú orðnir allfjölmennir
hér á landi og fer fylgi þeirra stöðugt
vaxandi. Þeir flykkjast út um sveitir
landsins i sumarfrium sinum og eru
sumstaðar miður vel þokkaðir.“ En samt
fer fylgi þeirra stöðugt vaxandi!! Síðan
heldur hann áfram: „Mér hefur einnig
fundizt að það hlyti að vera þarfara, að
þessir slœpingjar réðu sig til vinnu í
sveit yfir sumarið eða allt árið, þá þyrfti
ekki að flytja inn erlent verkafólk til
sveitavinnu. En það fyndist þeim efa-
laust stór móðgun við sig. að vinna i
sveit, sem er svo agalega sóðalegt .. .
Aldrei myndi það verða þeim að fjör-
tjóni þó þeir vœru vinnandi menn i
sveit eða þeir fengju nein andþyngsli af
sveitafýlunni, ef til vill myndi þeim
bregða við kaupstaðailminn.“ Síðan
koma hugleiðingar um það hvað kaup-
staðamenn myndu segja ef sveitaveiði-
menn tækju árnar á leigu og bönnuðu
öðrum alla veiði. Og ennfremur að „lítil
meining sé í slíku ráðslagi, að leigja árn-
ar án samþykkis nokkurs veiðimanns í
sveitum. Þá finnst mér það lítið réttlœti
i því að útiloka okkur sveitamennina fyr-
ir öllum veiðirétti, hvort sem við erum
svo lítilskunnandi i veiðiiþróttinni eða
það veki áhyggjur þeirra að við séum
svo skceðir morðvargar með óseðjandi
drápsfýsn, að við eyddum og spilltum
allri veiði fyrir þeim. Ég hef lika heyrt
talað um það, að það væri mjög nauð-
synlegt að strangir eftirlitsmenn litu eft-
ir umgegni okkar við ána, að settum
reglum væri hlýtt.“
38
Veiðimadurinn