Veiðimaðurinn - 01.06.2005, Blaðsíða 31

Veiðimaðurinn - 01.06.2005, Blaðsíða 31
Margt þarf að ganga upp Margt bendir til að urriðar fái mjög lítinn hluta heildarfæðunnar af yfirborði árinnar. Einhver benti mér á að líklega fengju urriðar um 15% fæðunnar af yfirborðinu. Púpur og nymfur sem fljóta með straumnum við botninn eiga því líklega meiri möguleika á að rata í færi við fiskinn heldur en agnarsmá þurrflugan sem gárar yfirborðið. Við þetta bætist að sjónsvið fiska er þröngt og keilulaga. Því nær yfirborðinu sem fiskurinn er því þrengra verður sjónsviðið og því nákvæmari þarf staðsetning flugunnar að vera til þess að hann sjái hana. Þrátt fyrir þessa annmarka er flest sem bendir til þess að hægt sé að lokka fisk til að taka flugu í yfirborðinu þótt hann vaki ekki - ef hann á annað borð sér fluguna. Þannig má oft sjá fisk rísa eftir þurrflugu þó að hann hafi legið á töluverðu dýpi. Þegar allt gengur upp er þurrfluguveiðin að vissu leyti hátindur fluguveiðinnar. Mér finnst aðferðin ekki endilega vera hátindurinn vegna þess að hún hafi eitthvað fram fyrir aðrar aðferðir heldur fyrst og fremst vegna þess hve krefjandi hún er. Öfgar fluguveiðinnar Það skemmtilega við þurrfluguveiðina er að hún dregur fram í veiðimanninum hans helstu dynti. Til eru svokallaðir hreinstefnusinnar í Bretlandi og víðar sem vilja ekki kalla neitt fluguveiði nema veitt sé með þurrflugum sem eru nákvæmar eftirlíkingar af raunverulegum skordýrum. Mér hefur því þótt þurrfluguveiðin á vissan hátt vera öfgarnar í heimi fluguveiðanna. Hvergi eru menn smámunasamari í vali á flugum, taumum, línum og köstum. Ég verð hins vegar að viðurkenna að þegar ég ákvað að prófa þurrfluguveiði hafði ég hreinlega ekki þolinmæði í það nostur sem hún kallar á ef ætlunin er að fara eftir bókinni. Oftast nær veiði ég með línu númer 4-5 og kasta púpum andstreymis með 10 punda taumi. Það er því handhægt að skipta yfir í þurrfluguna með því að setja grennri taum í framhaldi af þeim 10 punda. Set ég þá gjarnan 5 til 7 punda taum næst flugunni. Ég nota engin efni á tauminn sjálfan til að láta hann sökkva en úða gjarnan silíkoni yfir fluguna sjálfa til þess að hún fljóti lengur og betur. Stefán heitinn Jónsson segir í bók sinni "Lífsgleði á tréfæti með byssu og stöng" frá reynslu sinni þegar hann var að eltast við að fara nákvæmlega eftir ýmsum uppskriftum að því hvernig átti eða átti ekki að láta þurrflugutauminn sökkva. Þegar upp var staðið virtist hvorki skipta máli hvort taumurinn væri grannur eða glær né hvort hann færi undir yfirborðið eða ekki. Ég hef því ekki verið smámunasamur hvað þetta varðar og hreinlega ekkert gert nema grenna tauminn og úða fluguna þegar skipt er úr púpuveiði yfir í þurrfluguveiði. Tvennt sem lærist fljótt Lengi vel hafði ég ekki trú á þurrflugunni nema í logni og sólskini og ég sæi fisk vaka. Sigurður Gestsson félagi minn var hins vegar fljótur að sýna fram á að þessi tvö atriði - veðrið og það hvort hann væri að vaka eða ekki - skipta litlu máli. Hann hefur nefnilega hvað eftir annað afsannað þetta með því að setja í fisk á þurrflugu í öllum veðrum og vindum. Það virðist ekki skipta máli þótt yfirborðið gárist töluvert. Eini ókosturinn er sá að erfitt er fyrir veiðimanninn að sjá fluguna og bregða við fiskinum þegar hann tekur. Full ástæða er til að reyna þurrfluguna þótt ekki verði vart við líf í yfirborðinu. Mín reynsla er reyndar sú að ef bleikja sést vaka er hún nánast dauðadæmd. „Nú verður gaman,“ er oft viðkvæðið ef bleikja sést vaka oftar en einu sinni á sama stað því miklu þarf að klúðra til þess að hún taki ekki að lokum. Sjálfstraustið er því vissulega meira ef líf sést í yfirborðinu. Stærðin skiptir máli Það er einn af torráðnustu leyndardómum fluguveiðinnar - og þar af leiðandi lífsins - hvers vegna sumar þurrflugur virka betur en aðrar. Vonandi verður þeirri spurningu aldrei svarað því þessi leyndardómur gerir aðferðina jafn spennandi og hún er. Ekki ætla ég að fara í saumana á flugutegundum heldur læt nægja að nefna að líklega er aldrei meiri ástæða til að reyna margar tegundir eins og í þurrfluguveiði. Það Komiö á veiöistað. Dœmigerð þurrfluga, hármikil sem tryggir gottflot. Flugulínan er glœr.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Veiðimaðurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Veiðimaðurinn
https://timarit.is/publication/1774

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.