AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.08.1999, Blaðsíða 18

BYGGINGAREFNIN
torf og
GUNNLAUGUR O JOHNSON, ARKITEKT
1. Einbýlishús á Bakkaflöt í Garðabæ. Arkitekt
Högna Sigurðardóttir.
2. Mosaveggur á ráðhúsi Reykjavíkur. Arkitektar
Stúdío Granda.
Ljósm. í grein G.Ó.J. nema annað sé tekið fram.
gegnum aldirnar hafa torfþök og steinhleðslur
verið aðal byggingarefni íslendinga. Ekki
kemur það til af góðu einu, heldur helgast það
fyrst og fremst af staðháttum; það voru ekki
önnur byggingarefni til taks. Ásýnd bygginga
var því meira í ætt við mishæðir í landslaginu
fremur en byggingarlist í fræðilegum skilningi.
Nú á dögum eru íslenskir arkitektar á ný farnir að
nota þetta byggingarefni. Ekki er endilega verið að
byggja á hefðum, heldur nálgast menn þetta eins
og hvert annað byggingarefni; nýta sér kosti þess
og eðli á nútímalegan hátt.
Mest hafa menn verið að nýta sér torfþökin til að
festa byggingarnar í landslaginu, og til að fela óá-
sjálega byggingarhluta eða minnka umfang þeirra
sjónrænt. Aðrir hafa nýtt sér torfið til að skapa
rými og „sitúasjónir", og kalla fram andstæður milli
nútímalegri byggingarefna og þeirra hefðbundnu.
Eiginleg torfþök eru ekki algeng, en setja ákaf-
lega skemmtilegan svip á viðkomandi byggingar.
Búast má við fjölgun torfþaka eftir því sem bygg-
ingartækni þróast og vandamál tengd torfþökum
heyra senn sögunni til. Fjölbreytni í útfærslum á
torfþökum eru engin takmörk sett, og eftir því sem
dirfska og frumleiki frumherjanna eykst, því óra-
gari verða sporgöngumenn þeirra við að fylgja á
eftir.

arjo