Harmonikublaðið - 15.12.2020, Blaðsíða 14

Við hvað starfaði Sveinn á lífsleiðinni?
Eg keypti mér skurðgröfu þegar ég var átján
ára. Eg fékk strax nóg að gera við ýmis verkefni
í sveitinni. Það þurfti að grafa fyrir
vatnslögnum, húsgrunnum, frárennslum og
ýmislegt annað féll til. Þá fékk ég vinnu hjá
Vegagerðinni, en hennar svæði náði frá
Bröttubrekku í suðri að Klettshálsi í
fjörugt félgslíf í félaginu eftir flutninginn í
Faxafenið. Spilakvöld, hagyrðingakvöld,
árshátíðir, þorrablót og dansleikir. Þá varð
salurinn fljótlega vinsæll hjá öðrum
félagasamtökum sem ekki höfðu yfir eigin sal
að ráða. A þessum árum tókst einnig með
mikilli vinnu og eftirgangsmunum að
endurvekja kór félagsins, sem áður hafði
Síðan hef ég ekki þurft að hafa áhyggjur af
dansgleði harmonikuunnenda. Mótttökurnar
þarna urðu til þess að ég fékk byr undir báða
vængi og síðan hef ég leikið á fjölmörgum
böllum FHUR, mér til mikillar ánægju, en
það eru fjölmargir góðir félagar í FHUR sem
ég hef leikið með í gegnum tíðina og ekki síst
lært af. Auk þess hef ég leikið í Ásbyrgi i
Sveinn Ingi Sigurjónsson leikur oji með afa Ljósmynd:Siggi Harðar
Fáir vita betur en Svenni hvað orðtakið „ maður er manns gaman “þýðir Ljósmynd:Siggi
Harðar
Gufudalssveit í norðri. Það voru oft langir
dagar.
Arið 1966 hættu foreldrar mínir búskap og
við fluttum öll suður í Hafnarfjörð. Þá hafði
ég kynnst konunni minni Kristínu
Kristbjörnsdóttur frá Eiríksbúð á Arnarstapa.
Mér til mikilla heilla fann ég hana á
Húsmæðraskólanum á Staðarfelli nokkrum
árum áður, en þar lék ég stundum fyrir dansi
og fór svo sannarlega ekki erindisleysu.Við
Kristín vorum búin að eignast soninn Sigurjón
Björn þegar við fluttum suður, en síðar bættust
við Hafsteinn Elfar og Sigrún Hanna. Sigurjón
Björn er hljómborðsleikari og Sigrún Hanna
er að læra á harmoniku. Þegar í Hafnarfjörð
kom fór ég í húsgagnasmíðanám íTrésmiðjunni
Dvergi og lauk þar námi frá Iðnskóla
Hafnarfjarðarárið 1970. Égvarvið smíðarnar
til 1973 þegar ég hóf störf á skrifstofu
Hafnarfjarðarbæjar. Þar var ég til 1984, þegar
ég stofnaði fasteignasölu og var við hana næstu
14 árin. Þá fór ég aftur í smíðina og nú hjá
Trésmíðaverkstæði Hafnarfjarðarbæjar og var
við það til starfsloka 2014.
Félagi í Breiðfirðingafélaginu
Hvað getur þú sagt mér um starf þitt í
Breiðfirðingafélaginu í Reykjavík
Ég gekk í Breiðfirðingafélagið strax við
komuna í bæinn 1966. Það var eitthvað sem
dró mig að þátttöku í starfinu þar. Ég fór
fljótlega í skemmtinefnd félagsins og síðar í
stjórn. Ég varð svo formaður 1993 en árið
1988 hafði starfsemin flutst í Faxafen 14, þar
sem félagið hefur ennþá aðsetur. Það var mjög
14
starfað með miklum blóma. Þetta hafðist fyrir
sextíu ára afmæli félagsins 1998. Kórinn er
ennþá starfandi. Á þessum árum hóf ég að
leika á harmonikuna sem aldrei fyrr, en hún
hafði legið í dvala í nokkur ár. Ég fór að fá
félaga til að koma og taka lagið á skemmtunum
Breiðfirðinga og þá verður maður að taka þátt
sjálfur. Nokkrum sinnum fengum við Nikkó-
línu til að koma suður og leika í Búðinni.
Fastráðinn í Ásbyrgi
Starfaðir þú með harmonikufélagi?
Það var gott framtak þegar Halldór Þórðarson
stofnaði ásamt fleiru áhugafólki 1981
Harmonikufélagið Nikkólínu, en þá fjölgaði
harmonikuleikurum í Dölum verulega. Ég
gekk í félagið um aldamótin, þó að ég hafi
verið fluttur suður áratugum áður. Ég hefi
leikið með þeim nokkrum sinnum, en aðallega
verið í góðu sambandi við félagsmenn.
Sumarið 2005 var ég staddur á samkomu
Félags harmonikuunnenda í Árnesi. Þá vatt
sér að mér formaður skemmtinefndar FHUR
og spurði hvort ég væri ekki til í að leika á
balli. Ég sá ekkert því til fyrirstöðu. Hann
sagði mér að ég ætti að byrja klukkan 10 á
sunnudagskvöldið. Mér féllust alveg hendur.
Það höfðu verið dansleikir á föstudags- og
laugardagskvöld og ég taldi engar líkur á að
nokkur kæmi á ball þriðja kvöldið í röð. Ég
beit á jaxlinn og ákvað að láta skeika að
sköpuðu. Og viti menn, þegar ég labbaði með
nikkuna út í hús upp úr hálf tíu blasti við mér
sjón sem ég gleymi ekki svo glatt. Það var löng
biðröð við dyrnar af fólki, sem ætlaði á ball.
Miðfirði á harmonikumótum Dalamanna og
Húnvetninga. Árið 2009 vorum við hjónin
stödd í Ásbyrgi til að fara á ball hjá
Húnvetningum og Nikkólínu en þar var þá
að hefjast fyrsta harmonikumót þessara félaga.
Ég var í sakleysi mínu að kaupa aðgöngumiða
þegar ég var spurður hvort þeir mættu leita til
mín þar eð líkur voru á því sá sem ædaði að
byrja ballið kæmi ekki vegna misskilnings.
Þórir Jóhannsson aðalharmonikuleikari
Húnvetninganna var forfallaður, en var þegar
þarna var komið orðinn mikið veikur af
sjúkdómi þeim er dró hann til dauða nokkrum
mánuðum síðar. Ég tjáði þeim að það væri í
lagi. Stuttu síðar bað Þórir mig um að byrja
og leika næsta klukkutímann eða svo. Sá sem
átti að leika kom aldrei þetta kvöld og ég lék
til klukkan eitt. Þegar þessar samkomur hófust
aftur þremur árum seinna varð ég fastráðinn
fyrir laugardagskvöldið næstu árin.
Hvar hefur þú leikið mest fyrir dansi?
Ég hef mikið leikið hjá samkomum Félags
harmonikuunnenda í Reykjavík, en síðan má
nefna staði eins og Hrafnistuheimilin í
Hafnarfirði og víðar. Einnig hef ég leikið fyrir
eldri borgara víða. Þá hefur Sveinn Ingi,
sonarsonur minn leikið með mér á trommur
með góðum árangri. Aðrir í hljómsveit Svenna
Sigurjóns eru þeir Jón Guðmundsson gítar-
leikari og Jónas Pétur Bjarnason bassaleikari.
Komið hefur fyrir að ég hafi leikið með
Dansbandi Böðvars á Hrafnistu í Hafnarfirði.