Harmonikublaðið - 15.12.2020, Page 22

• 'i, n\hM um Hofsós og nágrenni í morg
Gunnsi ok oliubiL um £;nu sinni var hann
ár og var einmgVf^;ginl í svo mikilli stórhríð að
á ferð um Oslandsh ncr„ur bróðir var með
ekki sást á milh vegsn - S ^ ^ að ganga
í fór og var ^ðaðha ^
í til að halda i v.ð br ð ^ skelfingu lostinn
hlaupa eftir vegm ’ ^ kælunum. Endaði
yf‘r H *®hafk0feL St6kk logandi h«ddu.
var þeirrar undarlegu n mök við konu
»«»f yf,r hi™ S stoetta » h»nu v.tni *» f
sína. Hún varð þv. að sKvsvonefnda
hannrankaðiviðser.Aj^^ stundum heldur
við bryggjuna va ^ tönn og sagði:
glaðhlakkalegur, g komin á borðið i
„]æja,piltar- Vatnskannan er
kvöldl
sinni kom hann^ heim "þegaf Uu^f °S dnh
stofu. PP Ur ,lcnn' aftur og beint i
„EJsku Einar minn “ cT
gera?“ »Það stóð þa’nnig á' o,-8- "1 VarStU nr
g a spori, svaraði Einar.
22
Þorsteinn var um árið í vinnuferð úti í Drangey, þar sem
með í för var einn umburðarlítill náungi sem lítið vissi
um staðinn. Hlustaði drengurinn af athygli á leiðsögumann
segja söguna af Gretti Ásmundarsyni en sneri sér síðan
að Þorsteini og spurði: „Hvernig geta þeir vitað með vissu
að Grettir hafi verið í Drangey?“ Þorsteinn var snöggur
til svars: „Nú, þeir fundu skyluna hans.
„Hverniggátu þeirvitað að þettavar skýlan hans Grettis?
spurði stráksi og Steini var snöggur til svars: „Það stóð
G.Á. á henni.“
öldruðum
eina
. ríma hiá öldruc
Lögnvaldur bjo Kvöldstund
oreldrum sinum a g Rögnvaldur
,ð vetti til »»r h"“?j g “Sor.wo sktM »ð
svaraði. Uti var br)ala Spurt var um
sjónvarpsútsendmgar lag er gkkl
ý„ldu,ro65»tRost,vaid»». akil8
inni,“ s»S«i Rögnvalduh "ho
geraviðsjónvarpsloftnetið.

“‘^'^íSLlnitihrfog
TUm sinnar t.ðar, y _ hans voru
iarmaður i s)on flimtingum. Þannig
inkennileg og ho að rúm
'ætiiirrs;5£”u““'“Þf
venjulegamtst gnn. sperra Su
sem svaraði 1 galin.Var því slikt
)f stutt fyrir Olaf °|^“ , ^flinn,
hann gat stung röminu. Eitt sinn
;i ekki að hgg)a rep . ^ nokkrumi Ukast til
Dr í SvSrdmal í tengslum við skyldustörf í
>StÍU’ TbúfðVeað "slökkva ljós, heyrðu
mamenrfað ólafur byhi sj ákafle^í ruminu
átti greimlega orðtigt: me g. ^
it sem næstir honum lagu að k ^
3 dálfan sír; „Já nú vantar miggamla g