Stúdentablað Siglufjarðar - 01.12.1942, Blaðsíða 3
STUD
SIGL
1. DESEMBCR 1 942.
Guðmundur T. Hall^rímsson,
fyrverandi héraðslæknir í Siglufirði.
!N MEMORIAM
Hinn 20. marz s.l. lézt Guðmund-
ur T. Hallgrímsson, fyrv. héraðs-
læknir, í Reykjavík eftir mjög
langvinna vanheilsu.
Guðmundur læknir var Tómas-
son, Hallgrímssonar læknaskóla-
kennara, en hann skrifaði sig æv-
inlega Guðmund T. Hallgrímsson.
Annars er ætt hans svo vel kunn
hér í Siglufirði, að ég tel óþarft
að rekja hana nánar, auk þess var
það gjört í blöðum, bæði hér og í
Reykjavík, skömmu eftir andlát
hans.
Guðmundur T. Hallgrímsson
var einn af stofnendum Stúdenta-
félags Siglufjarðar og þessvegna
ætla ég fyrir hönd okkar siglfirzku
stúdentanna, að minnast hans með
fáum orðum, eins og hann kom
mér fyrir sjónir, bæði sem ungur
stúdent og eldri.
Fyrst man ég eftir Guðmundi
lækni, er hann var í læknaskólan-
um í Reykjavík. Þótti mér hann
þá gjörfilegur maður með afbrigð-
um. Ennþá betur man ég eftir
honum um þær mundir, er hann
varð kandídat. Þótti mér það mik-
ið augnagaman, að mæta honum
og unnustu hans, Camillu Jensen,
á götum Reykjavíkur. Bæði voru
þau hin fyrirmannlegustu og Guð-
mundur svo, að á þeim árum þótt-
Guðmundur T. Hallgrímsson.
ist ég, strákurinn, engan glæsilegri
íslending augum litið hafa nema
Hannes Hafstein ráðherra, enda
var hann allur meiri að vallarsýn
og ennþá andlitsfríðari, þótt Guð-
mundur læknir væri stórfríður.
Man ég, að þá lá mér við að öf-
unda Guðmund lækni af hans
höfðinglega limaburði og öllu ytra
útliti. Á þessum árum kynntist ég
honum eigi persónulega og svo
hvarf hann úr Reykjavík, til fram-
haldsnáms erlendis, síðan til lækn-
isþjónustu í ýmsum héruðum hér
á landi og síðast hér í Siglufirði
frá 1911—’34, en ég dvaldi áfram
í Reykjavík.
Árið 1916—'17 þjónaði ég Siglu-
fjarðarhérað fýrir Guðmund heit-
inn lækni um nokkurra mánaða
skeið, meðan hann var í siglingum
erlendis. Þá var ég nýbakaður
kandídat og þá gekk ég úr skugga
um, að hann var eigi aðeins glæsi-
legur á velli, heldur bjó hann yfir
mjög miklum og margvíslegum
andlegum hæfileikum, sem ég
hreint og beint öfundaði hann af.
Mér er minnisstætt, hve vel og
notalega mér leið stundum, er ég
sat á tali við hann, ásamt fleiri
mönnum. Það, sem þá einkum
vakti athygli mína og aðdáun á
Guðmundi lækni, voru hin marg-
breytilegu svipbrigði, hinn karl-
mannlegi málrómur og hið óvenju
fagra mál, er hann talaði. Ég
varð þess áskynja, að maðurinn
var stórgáfaður og stálminnugur
á tölur, ljóð og óbundið mál, því
að stundum hafði hann það til, að
vitna í ákveðnar blaðsíður í bók-
um, máli sínu til stuðnings og
reyndist það rétt vera. Guðmund-
ur læknir hafði gott vit á skáld-
skap og var hagmæltur vel, þótt
eigi iðkaði hann þá list neitt að
ráði. Svo var Guðmundur ættfróð-
ur, að oft kom hann séra Bjama