Stúdentablað Siglufjarðar - 01.12.1942, Blaðsíða 11

STÚDENTABLAÐ
9
að gefa nokkra hugmynd um þetta
sjúklega ástand.
Það fer nú e. t. v. ekki hjá því
að okkur finnist þetta hálfkátbros-
legt, er við minnumst mannsins,
sem ekki þoldi lykt af nautpeningi,
eða kvennanna, sem ekki þoldu
silki eða naglalakk.
Engu að síður er þetta ugglaust
mjög hvimleitt þeim, sem því eru
haldnir og oft og tíðum getur það
orðið svo alvarlegt, að úr því verði
alvarlegur, langvinnur sjúkdómur,
sem hindrar viðkomandi í störfum
hans.
Þessu til skýringar skal ég til-
færa eina sjúkdómssögu.
Tannlæknir einn, 35 ára að aldri,
kom fyrst til læknis í febr. ’26 með
húðútbrot á báðum höndum, að-
allega þó á fingrunum.
IJtbrot þessi hafði hann haft í
6 ár. Þau skánuðu við og við, en
versnuðu alltaf aftur ef hann not-
aði deyfilyfin novocain og butesin
við tanndrátt og tannfyllingu.
Hann vissi, að hann hafði of-
næmi gagnvart lyf jum þessum, en
treysti sér ekki til að sinna starfi
sínu fullnægjandi, nema því aðeins,
að hann mætti nota þau.
Að vísu reyndi hann að tak-
marka notkun þessara lyfja við
það allra nauðsynlegasta og með
því að nota græðandi smyrsl og
gúmmíhanzka, tókst honum að
halda útbrotunum í skefjum.
Næst kom hann til læknis í nóv.
’28. Auk útbrotanna á höndunum,
hafði hann nú fengið útbrot á efri
vör og á nefið. Þetta batnaði við
það, að hann tók sér um tíma frí
frá störfum og notaði græðandi
:smyrsl.
í jan. ’30 kom hann enn. Hann
hafði verið all-góður um tíma, en
nú kom hann með mikla bólgu og
útbrot í andliti og augnalokum,
auk útbrotanna á höndum.
I þetta sinn var deyfilyfjunum
ekki um að kenna. Hann hafði
kvöldið áður verið að leika sér við
yngsta son sinn að máluðum ten-
ingum, og við rannsókn kom í ljós,
að hann hafði ofnæmi gagnvart
þessari málningu (para-nitranitin)
I þessu átti hann í mánaðartíma,
og var allan þann tíma óvinnufær.
Næst kom hann í október ’31
nærri tveim árum seinna.
Voru þá hendurnar mjög illa
farnar, en þetta batnaði þó undan
græðandi smyrslum og hvíld.
Nú var hann allgóður þar til í
febr. ’34. Þá lá hann rúmfastur,
úttútnaður í andliti af heiftarlegri
bólgu og útbrotum og einnig voru
nokkur útbrot á handleggjunum.
I þetta sinn var um að kenna
fiski, sem hann hafði borðað kvöld
ið áður, enda hafði hann tekið eftir
því tvö síðasl. ár, áð mataræði
hafði mjög mikil áhrif á húðsjúk-
dóm hans.
Eftir nokkurra vikna dvöl á
spítala og tveggja mán. frí frá
störfum þar á eftir, batnaði hon-
um allsæmilega og var hann nú all-
góður í þrjú ár.
S jóstakkar
Sjóstígvél, 1/1 há
Sjóhattar
Sjófatapokar
Vinnuhanzkar, gulir
Olíukápur, svartar og gular
nýkomið.
Verzlun
SIG. FANNDAL
Jóiaöjaíir
Jólagjafir lianda dömum
í mikln úrvali.
Hattaverzlun
G. RÖGNVALDS
í jan. ’37 fékk hann enn slæmt
kast; bólgnaði í andliti og á hönd-
um og handleggjum.
I þetta sinn var hann ofnæmur
fyrir pelskápum kvennanna, sem
komu til tannaðgerða.
Sjúkrasaga þessi nær svo ekki
lengra. Hún segir okkur rauna-
sögu manns, sem upprunalega
hafði ofnæmi gagnvart deyfilyfj-
um, en var svo síðar ofnæmur
fyrir loðskinnum, málningu og
ýmsum fæðutegundum, og ef hann
er ekki þegar kominn undir græna
torfu, þá megum við vera viss um,
að hann er enn þann dag í dag að
berjast við þetta sjúklega ástand
sitt.
Sennilegt er, að píslarsaga tann
læknisins hefði brátt tekið enda,
hefði hann strax 1 upphafi, er
hann varð þess var, að hann þoldi
ekki deyfilyf, hætt að stunda tann-
lækningar.
Hann valdi nú samt þann kost-
inn að glíma við þann draug svo
að segja æfilangt.
Oft sér maður þó dæmi þess, að
menn verða að breyta um atvinnu
vegna ofnæmis og kemur það sér-
staklega fyrir í ýmsum iðnaði.
Sem dæmi um slík efni má nefna
krómsýru, sement, ýmsa málma,
liti, gúmmí, málningavörur o. m. fl
Auk þess sem þetta veldur mönn
um þeim, sem fyrir því verða mik-
illa óþæginda og atvinnutaps,
hefur það einnig töluverð útgjöld
fyrir viðkomandi verksmiðjur.
Reynt hefur því verið að rann-
saka hverjir væru helzt líklegir
til ofnæmis, og verksmiðjurnar þá
sótzt eftir því að ráða þá menn,
sem líklegastir þættu til að þola
vinnuna.
Um þetta má yfirleitt segja, að
ungir menn eru næmari en gamlir
og sömuleiðis þeir, sem hafa
þunna húð og fíngerða.
Mjög áberandi er það, hversu
húð negranna er miklu sterkari,
hvað þetta snertir, en húð hvítra
manna.
Sælast því sumir verksmiðju-
i