Stúdentablað Siglufjarðar - 01.12.1942, Blaðsíða 13

STÚDENTABLAÐ
11
betur að vígi sem hlutkestið
vinnur.
Nú var hin mikla stund að
nálgast. Bátarnir lágu albúnir á
spegilsléttum vatnsfletinum og
biðu þess að merki væri gefið.
Allt í einu heyrðist skothvellur
og á sama augnabliki flugu bát-
arnir af stað, eins og kólfi væri
skotið og hófst nú lífróður. Ekki
höfðu bátarnir lengi róið, er sjá
mátti, að Cambridge mönnum
sóttist betur róðurinn, en lengi vel
munaði þó ekki nema hálfri báts-
lengd. Báðar reru bátshafnirnar
knálega, en meiri festa var þó í
róðri Cambridge manna.
Þegar bátarnir lögðu af stað var,
sem nýtt líf færðist í mannfjöld-
ann og hver í kapp við annan hróp-
aði eggjunarorð til bátanna. Vél-
bátar hlaðnir fólki fylgdu bátun-
um eftir, og ekki færri en 50 flug-
vélar sveimuðu yfir ánni, meðan á
róðrinum stóð.
Þegar bátarnir reru undir
Hammersmith-brúna var bátur
Cambridge bátslengd á undan,
en vegalengdin var um það bil
hálfnuð, Þótti þá sýnt að Cam-
bridge-menn mundu vinna róður-
inn.
Var nú róið af miklu kappi og
var unun að sjá hina rennilegu
báta líða upp eftir ánni með jöfn-
um ártogum og virða fyrir sér þá
fegurð og samræmi, sem fram
kom í róðrinum. Er vart hægt að
hugsa sér fegurri og skemmtilegri
íþrótt en vel þjálfaðan róður.
Þegar komið var að Barnes-
brúnni, er var skammt frá marki,
var bátur Cambridge-manna 2 ló
bátslengd á undan og var þá öll
von um sigur úti fyrir Oxford-
menn; höfðu þeir gert nokkrar til-
raunir til að rétta hlut sinn, en
allt komið fyrir ekki.
Þegar að marki kom, hafði Cam
bridge unnið með 2>/ó bátslengd.
Mannfjöldinn laust upp fagnaðar-
ópi og hyllti sigurvegarana. Hafði
kappróðurinn þá staðið yfir í 20
mínútur, en fæstir höfðu séð bát-
Br éj k
Eitm og Siglfirðingum er kuiuuigi,
stundar Jóhann Hannesson, bóksala,
ndm vió húskólann i Berkeley í Banda-
rikjunum. Stúdentablaóió hefur
fengió leyfi Hannesar Jónassonar,
bóksala, til aó birta kafta úr bréfnm
sonar hans, tesendum til gamans og
fróóleiks.
„. . . . Eg skrifaði þér seinast
um ferð okkar Ragnars (Ragnar
Thorarensen) upp í Sacramento-
dalinn, með einum piltinum, sem
við bjuggum með í vetur. I lok
sömu viku og við komum þaðan,
fórum við tii Suður-Californiu með
pilti, sem borðar á sama stað og
við. Hann heitir Warren Ingham
og hefur verði afar vingjarnlegur
við okkur frá því við fyrst flutt-
um í húsð, þar sem við bjuggum
í vetur.
Við fórum suður á lest, eftir
ana lengur en í 5 mínútur, talið
var að Va miljón manna eða ríf-
lega það hafi horft á róðurinn að
þessu sinni.
Cambridge-menn fóru heim sigri
hrósandi og var vel fagnað af fé-
lögum sínum í Cambridge, var
þetta í 9 sinn í röð að þeir höfðu
unnið róðurinn, en að öðru leyti
stóðu vinningar þannig, að af 82
kappróðrum, sem háðir höfðu ver-
ið frá byrjun, hafði Oxford unnið
40 sinnum en Cambridge 42. Marg-
ir bjuggust við, að eftir þennan
róður myndi standa á jöfnu um
vinninga, en það hafði komið fyr-
ir tvisvar áður, biðu menn því úr-
slitanna með enn meiri eftir-
væntingu.
Eg sé ennþá fyrir mér bátana,
þar sem þeir líða upp eftir Tham-
esánni og þótt mér þætti nokkuð
fyrir um ósigur Oxford-manna, þá
hélt ég samt glaður heimleiðis.
Ég hafði séð ógleymanlega
mynd úr lífi hinna fomfrægu há-
skóla.
Óskar J. Þorláksson.
aflar.
mjög fallegri leið, sem á nokkur
hundruð mílna parti liggur með-
fram Kyrrahafi. Við fengum af-
slátt á fargjaldi af því að við vor-
um stúdentar í sumarfríi. Við
stönzuðum einn dag og tvær næt-
ur í Los Angeles, of stutt til þess
að sjá nokkuð af borginni, því að
við eyddum öllum tímanum á bað-
strönd.
Síðan fórum við til heimilis
piltsins, sem er í San Bernardino-
dal. Þar er mikið um aldinrækt.
Mr. Ingham hefur um 70 ekrur af
appelsínugörðum. Þar tíndum við
appelsínur af trjánum og átum.
Einhvernveginn fannst mér ekki
fylgja því þær tilfinningar, sem ég
hélt, að slíkt myndi vekja í íslend-
ing, sem aldrei hefur þekkt aðra
ávexti en blessuð bláberin; en
þannig er það með flest öll þau
undur, sem ég sé hér, en las um
heima. Eg held eg njóti þeirra
ekki til fulls, fyrr en ég er kominn
heim og segi frá þeim og minnist
þeirra. Eftirvæntingin og endur-
minningin virðist gefa mesta ham-
ingju, sú fyrri dýpsta, hin síðari
varanlegasta.
En svo eg sleppi einskisverðri
meimspeki tuttugu og tveggja ára
manns, sem aðeins eyðir tíma og
pappír, þá dvöldum við þama í
10 daga. Við fórum dálítið um um-
hverfið, sem er afar fagurt. Einn-
ig fórum við inn á eyðimörk, sem
er þar skammt frá. Þar er stórt,
salt vatn, sem er leifar af Mexico-
flóa. Við lágum hálfan dag í sól-
skininu, milli þess sem við syntum.
Við erum allir orðnir svo sól-
brenndir, að það eru hrein ósköp.
Á leiðinni að þessu vatni fórum
við gegnum eina döðluræktarsvæð-
ið í Bandaríkjunum. Pálmarnir eru
fluttir frá Norður-Afríku og rækt
þeirra er afar vandasöm. Þetta er
eiginlega það eina, sem eg lærði
á þessari ferð. Annars fór allur
tíminn í slæping og hangs, en eg