Jólaklukkur - 01.12.1943, Qupperneq 28

26
JÓLAKLUKKUR
„Og þú átt sjálfsagt von
á jólagjöfum býst ég við?“
spurði læknirinn.
„Jú, ætlj ekki það eins og
vant er. “
„Og heldurðu, að þú eigir
• þær ekki skilið?“
Það gat Steini ekki sagt
um; hann skildi satt að segja
ekki, hvað pabbi hans átti
við með þessu.
„Þú átt skólabróður, sem
heitir Einar?“
Steini samsinnti því og
roðnaði.
„Þér fórst drengilega við
hann í gær, hef ég heyrt,“
sagði læknirinn og brýndi röddina.
„Svo þú hefur þá heyrt, hvað okkur fór
í milli í gær. Ég held að taki því varla að
gera neitt veður út af því; hann kom fram
eins og hálfgerður fábjáni í gær, og svo sló
hann mig, og þá“ .... læknirinn greip
fram í fyrir honum.
„Já, ég hef heyrt söguna eins og hún
gekk til og þarf engrar skýringar við. Ég
talaði við einn kennarann. Þú manst von-
andi, hvað þú sagðir við Einar, bæði þegar
hann kom og fór úr skólanum.“
„Já,“ svaraði Steini lágt. Læknirinn hélt
áfram:
„Mér er nær að halda, að þú hafir lítið
athugað, hvað þú varst að gera. Þú hefur
víst gleymt að láta þér detta í hug, að
nokkur ástæða gæti verið fyrir þessari
undarlegu framkomu Einars. Nú skal ég
segja þér sögu. Einar átti móður, góða
móður, eins og þú, en engan föður og eng-
ar systur eins og þú. Þessi móðir var hon-
um því allt, þótt fátæk væri. í gærmorgun,
þegar þú varst að hæðast að Einari, lá
móðir hans mjög hættulega veik heima,
En Steini gat engu svarað, hann starði
agndofa á föður sinn, því næst kastaði
hann sér í fang hans og kveinaði: „Fyrir-
gefðu mér, pabbi minn, fyrirgefðu mér.“
Læknirinn strauk hughreystandi höfuð
hans.
„Mína fyrirgefningu geturðu auðvitað
fúslega fengið, en þér er miklu nauðsyn-
legra að fá fyrirgefningu Einars; þú att
mikið óuppgjört við hann. Ég tók hann
þess vegna hingað með mér áðan, því að
hann á enga frændur og engan samastað.'*
í sama bili kom læknisfrúin inn með
Einar við hlið sér. Hann var uppbúinn í
fötum af Steina.
en hún vildi samt, að drengurinn færi í
skólann þennan síðasta dag vegna próf-
anna. En það er meira, sem ég ætla að
segja þér. í kvöld þegar þú og aðrir gleðj-
ast yfir jólagjöfum og jólahátíð, þá græt-
ur Einar látna móður, því að hún fór heim
í kvöld, þegar kirkjuklukkurnar hringdu
inn jólahátíðina. Ég var að koma þaðan
áðan. Sérðu nú, hvað þú hefur gert, dreng-
ur minn?“