Heima er bezt - 01.10.2002, Síða 7

hann var að fylgjast með því hvort
hann sæi mig koma yfir barð, sem var
ffamarlega á fjallinu upp á hjalla. En
eitt sinn fer honum að lengja eftir
stelpunni og fer að aðgæta hvað muni
vera að tefja hana. Situr þá ekki Gróa
yfir Rauðku og grenjar. Astæðan var
sú að hún hafði „sýnt mér kjaftinn,“
s.s. ætlaði að glefsa í mig. Hún var
einn hestanna sem var undir böggum,
ekki sá sem ég sat á.
„Þú skalt vera alveg óhrædd, Gróa
mín,“ sagði Sigurður, „þú skalt bara
nota svipuna, og ekkert vera að hlífast
við því.“
Það gerði ég framvegis og grenjaði
ekki aftur.
Þeir sem fóru að slá á engjunum
voru pabbi, Sigurður, og við krakkarn-
ir. Svo var stúlka heima með mömmu.
Þetta var nú ekki stór heyskapur á
við það sem nú tíðkast, og að sjálf-
sögðu allt unnið með handverkfærum.
Búskapurinn samanstóð af um 100
kindum, 2 kúm og 5 hestum.
Pabbi minn er, það ég best veit,
fyrsti íslendingurinn sem skírður er
nafninu Salvar. Hann var skírður í höf-
uðið á fyrri konu föður síns, sem hét
Salvör. Þau áttu 9 börn, en af þeim
lifðu aðeins 3. Afi giftist síðar systur
Salvarar, Evlalíu Sigríði Kristjánsdótt-
ur, og þegar þeirra fyrsta bam fæðist,
sem var pabbi, þá er hann skírður Sal-
var, sem sagt karlkynsmynd kven-
nafhsins Salvarar. Hann fæddist 4. júlí
1888. Var sendur í kvöldskóla á ísa-
íjörð þegar hann hafði aldur til, og fór
síðar á bændaskólann á Hvanneyri og
er útskrifaður búfræðingur þaðan árið
1914.
Sjór var ekki rnikið sóttur frá okkar
jörð, stundum skotist út á skektu og
sett út færi, rétt til þess að veiða í soð-
ið. Svo var náttúrlega oft róið yfir
ljörðinn þegar flytja þurfti fólk á milli
bæja. Þetta voru bara litlir árabátar.
Bátar og hestar vora þau farartæki
sem þá tíðkuðust.
Frá Reykjarfirði til Akureyrar
Síðan kemur að því að pabbi bregð-
ur búi á Bjarnarstöðum og flytur í
Reykjarfjörð árið 1931. Þar er hann í
tvíbýli á móti mági sínum, Magnúsi
Hákonarsyni og Ingunni Jónasdóttur
Efst til vinstri: Halldór að bera
farþega í land úr bátsferð.
Til hægri: Halldór með harmónikuna.
Til vinstri: Salvar og Hákon, bundnir
við sitt hvorn dyrastaf
heimavistarhússins í Reykjanesi.
Gróa og Halldór með syni sína, Hákon og Salvar, sumarið 1947.
konu hans, og þau búa þarna saman til
1937. Þessi jörð hafði losnað því syst-
ir pabba, Guðrún Ólafsdóttir og
mágur, Bjarni Hákonarson, fluttu til
Akureyrar. Pabbi átti ekki Bjarnar-
staði, en leigði þá jörð. Afi hafði átt
hana áður en hún hafði verið seld í
millitíðinni. Reykjarfjörð eignast hann
aftur á móti að hálfu á móti mági sín-
um. Þegar hann svo fer, 1937, þá eign-
aðist hann alla þá jörð. Þar elst ég svo
upp allt til þess að ég hleypi heim-
draganum 17 ára gömul.
Þá fer ég til Akureyrar að vinna í
eldhúsi og borðstofú sjúkrahússins á
Akureyri hjá föðursystur minni Guð-
Heima er bezt 423