Heima er bezt - 01.10.2002, Blaðsíða 10

júní 1911, en hann var yfirsmiður
framkvæmdanna við skólann. Við
giftum okkur svo 13. ágúst árið 1943 í
kirkjunni á Isafirði, af séra Sigurði
Einarssyni.
Við fluttumst eftir það í Reykjanes
og bjuggum þar íyrst um sinn. Halldór
vann sem smiður við skólann og fyrstu
híbýli okkar voru í Hveravík. Þar hafði
byggt þýskur maður, Emst að nafni,
líklega um 1932, og búið þar um tíma.
Hann var síðar sakaður um njósnir fyr-
ir Þjóðverja en var farinn þegar við
komum. Þetta var engu að síður af-
skaplega gott fólk, og konan hans,
Lísa, kenndi sund við Reykjanesskóla.
Sundhátíðarnar
í Reykjanesi var kennt sund, eins og
fyrr er getið, einn mánuð á hverju
sumri. Sundkennsla hafði verið tíðkuð
þar frá því fyrir 1840. Alltaf að lokn-
um þeim mánuði, líklega í kringum
miðjan júní, var sundpróf, sem kallað
var, og þá var alltaf mikil hátíð. Fólk
fjölmennti á staðinn og fylgdist með
ýmsum sundíþróttum, seldar voru
veitingar í tjaldi sem fengið var frá
ísafirði, en það voru ísfirðingar sem
stóðu fyrir þessu. Hellt var upp á kaffi
með hveravami og egg soðin í hver. Þá
voru opnir hverir þar, þó búið sé að
loka þeim núna. Þetta var mjög
skemmtilegt og fólk kom allstaðar að
til að fylgjast með, meira að segja
sunnan úr sveitum, t.d. Kollafirði í
Barðastrandarsýslu, Reykhólasveit og
víðar. Og það sem var sérstakt var það
að margt af fólkinu kom með bátum,
svo bátaflotinn fyrir landi var eins og
bílaflotinn á stæðunum í dag. Esjan og
Súðin voru meira að segja með ferðir
á þessa hátíð. Það voru stærstu skip
sem maður hafði séð á þeim tíma, og
t.d. 1932 fór ég um borð í Esjuna til
þess að skoða herlegheitin, og það
þótti nú ekki lítið í það varið að koma
niður í vistarverurnar og sjá eintómt
pluss og spegla og allt hvað eina. Það
er rétt hægt að ímynda sér hvort
krökkunum úr sveitinni hafi ekki þótt
það merkilegt.
Margir Isfirðingar sem þarna komu,
fengu líka hesta lánaða og riðu út, út á
nes og víðar.
Þetta var alltaf mikil hátíð og þá var
Hjónin í ferðinni með Balticu, á leið
upp á Acropolishœðina í Grikklandi.
og Austurlanda nær, þá ffægu ferð,
sem skipulögð var af Karlakór
Reykjavíkur. í þeirri ferð keypti Hall-
dór sér m.a. nýja harmóniku, en hann
var nokkuð fær harmónikuleikari.
Þetta var afar skemmtileg ferð og mik-
ið ævintýri að koma til Rómar og fleiri
borga. Farið var með hópinn í ýmsar
ferðir og keyrt víða á meðan skipið
beið í höfn, og mér er minnisstætt að á
leið inn til Rómar var keyrt eftir 7
földum götum.
Eitt sinn vorum við á leiðinni ffá
Róm til Napólí, og var þá nánast keyrt
dag og nótt, því ferðin tók hátt í tvo
sólarhringa. Þá kom nýja harmónikan
hans Halldórs sér vel, því hann spilaði
undir söng í rútunni okkar og hélt uppi
stanslausu fjöri. Heldur dauflegra var í
hinum rútunum því þar sváfu flestir
mest alla leiðina.
Með systrum sínum og mágkonu árið 1991. Talið frá vinstri: Ólafía, Arndís,
Sigríður, Steinunn Ingimundardóttir, eiginkona Hákonar, og Gróa.
ekki farið að halda upp á 17. júní enn-
þá, svo segja má að þetta hafi verið
nokkurs konar undanfari þeirra hátíða-
halda, þó af öðrum toga væri.
A þessum tíma er hvert býli byggt í
fjörðunum við Djúpið.
Baltica ferðin
Við Halldór vorum ein þeirra sem
fórum með Baltica til Miðjarðarhafs
Þórbergur Þórðarson var einn far-
þega í þessari ferð, eins og margfrægt
er. Hann var ekki í okkar rútu en við
sáum hann oft um borð í skipinu.
Hann var afskaplega skemmtilegur.
Við fórum oft upp á sal, eins og það
var kallað, og þá var hann þar gjarnan
að segja sögur, og það var hrein unun
á að hlýða. Maður var bara hrein augu
og eyru undir þeim ffásögnum hans.
426 Heima er bezt