Heima er bezt - 01.10.2002, Qupperneq 12

Ibúðarhúsið í Reykjarfirði.
fæddist andvana og drengurinn dó 3
dögum seinna.
1947 og 48 leigðum við svo Reykja-
nesskóla, eða skólabygginguna As-
garð, yfir sumarið og vorum með það
sem ég vil kalla greiðasölu, en mundi
kannski í dag kallast sumarhótel. Við
þurftum að kosta svolitlu til í byijun,
t.d. kaupa allan rúmfatnað. Og þá fékk
Halldór sérstakt leyfi til veitingarekst-
urs í Reykjanesi og ég á það bréf enn.
Það er íyrsta leyfið sem fékkst til
veitingareksturs í Reykjarfjarðar-
hreppi.
Við erum svo þama í tvö sumur og
gekk ágætlega. Þetta mæltist vel fyrir
og fólk dvaldi hjá okkur þetta frá
nokkmm dögum og upp í 3 vikur í
senn, með ljölskyldur sínar. Þarna
vom í boði 4ra manna herbergi með
kojum. Svo var sundlaugin á staðnum
og fólk fékk morgunverð, hádegis-, og
kvöldmat auk kaffis, gat setið í setu-
stofu og spjallað, og labbað um nesið.
Og við höfðum þetta þannig að það
var aðeins greitt fyrir fullorðna, ekkert
fyrir böm. Þetta vom eiginlega nokk-
urs konar orlofsbúðir. Svo spilaði
Halldór fyrir fólkið um helgar og það
gat fengið sér snúning. Það var bara
partur af dvölinni og ekkert tekið sér-
staklega fyrir það. Og þá kom stund-
um fólk úr sveitinni til þess að taka
þátt í skemmtuninni.
Við vomm þarna, eins og fyrr segir í
tvö sumur, en fengum ekki skólann
lengur, því þá kom nýr skólastjóri og
setti nýjar reglur, sem við gátum ekki
fellt okkur við. Við höfðum áður sett
þá einu reglu að ekki væri hávaði eftir
ákveðinn tíma svo þeir gætu sofið sem
það vildu, en fólk gat t.d. setið út í
setustofú, verið í tennis í leikfimi-
húsinu, gengið um nesið í rjómalogni,
sem oft var, eða farið í sund, jafnvel
verið í n.k. leirböðum niðri í fjörunni
því jarðhiti var þama og hitaði sand-
inn. Ekki vorum við, þegar þarna var
komið sögu, búin að vinna fyrir stofn-
kostnaðinum, svo hagnaðurinn varð
ekki mikill þegar upp var staðið.
Þama lagðist því veitingarekstur af
um sinn, en síðar hafa verið rekin
þama hótel, t.d. hótel Edda, en aldrei á
veturna. Hin síðari ár hefúr verið
ferðaþjónusta í Reykjanesi.
Eftir þetta búum við reyndar áfram í
Reykjanesi og Halldór er að vinna við
hitt og þetta, t.d. sá hann um að byggja
bryggjur hér og þar við Djúpið. Hann
var lærður mublusmiður en vann mest
við húsabyggingar og þess háttar.
Hann sá um byggingar bryggjanna í
Reykjanesi og Vatnsfirði, auk þess að
vera við brúarsmíðar.
Matráðskona í Skógum
Haustið 1949 flytjumst við svo að
Skógum undir Eyjafjöllum, þar sem
ég gerist matráðskona í nýreistum hér-
aðskóla þar og Halldór vann að
smíðum við skólann ásamt fleirum
smiðum. Eg tók einnig að mér að
kenna stúlkunum handavinnu. Halldór
var vanur slíkri vinnu því hann hafði
unnið á sama hátt við héraðskólann á
Laugum, en fyrri kona hans var þar
skólastjóri húsmæðraskólans. Böm
hans af fyrra hjónabandi eru Svanhild-
ur Halldórsdóttir fræðslufulltrúi hjá
B.S.R.B., Kristín Halldórsdóttir, fyrr-
um alþingiskona og Halldór Halldórs-
son, fyrrv. yfirlæknir á Krismesi.
Þarna var nóg að gera og það stóð
ekkert í mér að heija reksturinn á
mötuneytinu því slíku var ég vön.
Ámi Jónasson var ráðsmaður á Skóga-
búinu og sá um öll innkaup fyrir
mötuneytið eftir mínum pöntunum.
Afúrðir fengum við frá búinu en líka
frá Selfossi og Hvolsvelli, þegar þær
dugðu ekki til. Á þessum tíma bjugg-
um við sjálfar til allt slámr sem unnið
var fyrir mötuneytið. Þá var ekki um
það að ræða að kaupa slíkar vömr til-
búnar.
Það var svolítið skemmtilegt þegar
nemendur og starfsfólk, sem dvöldu í
Skógaskóla fyrsta kennsluáriðl949-
50, hittust aftur eftir 40 ár, þ.e. 1989.
Þar kom m.a. Britta Gíslason kona
Magnúsar Gíslasonar, fyrsta skóla-
stjórans, en hann var látinn þegar þetta
var. Nánast allir vora mættir, en áður
en hafist var handa, var fólkið að bíða
eftir gömlu ráðskonunni sinni, sem
hafði boðað komu sína. Það er setið
og spjallað og teknar myndir og svo er
fólkið eitthvað að tala um það að
gamla ráðskonan hafi ekki komið. Ég
hafði einhvern ávæning af þessu og
spurði eftir hveiju fólkið væri að bíða.
„Jú, gömlu ráðskonunni okkar,“ sagði
það, „hún virðist ekki hafa komið.“
„Nú, henni Gróu Salvars,“ segi ég.
Þau jánka því. „Hún stendur nú héma
hjá ykkur,“ svara ég. Þá brá þeim nú
dálítið við, því þau höfðu gert ráð fyrir
því að hún hlyti að vera orðin nokkuð
grá og gömul. Þama vom flestir karl-
mannanna orðin sköllóttir og konumar
gráhærðar. En hárið á mér er þannig
428 Heima er bezt