Heima er bezt - 01.10.2002, Blaðsíða 20

morgunkaffið. Utandyra stóð
Tryggvi kennari frá Geithellum.
Kominn þeirra erinda að fá Eyjólf
með sér á bátnum suður í Hólsnes á
Geithellum. Þeir hefðu komið daginn
áður þrír á báti Stefáns á Starmýri.
Nú væri Þormóður orðinn veikur og
færi ekki með bátnum, en þrír menn
væri lágmark. Eyjólfur svaraði engu
fyrst. Fóru þeir nú út á hlað Eyjólfur
og Tryggvi og réðu þar ráðum sín-
um. Er Eyjólfur hafði athugað veður
og horft til sjávar sagði hann
Tryggva að ófært væri á þessum litla
báti suður yfir Hamarsfjörð þennan
daginn. Athuga heldur á morgun.
Tryggvi tók þessu illa. Sagði að
Eyjólfur þyrði ekki á sjó ef ekki væri
blæja logn. „Hafðu þína skoðun á
því, ég fer hvergi með þér í dag og
vertu sæll,“ sagði Eyjólfur.
Það varð stutt um kveðjur.
í Hammersminni við Djúpavog bjó
Björn Bjömsson frá Melrakkanesi.
Þaulvanur sjómaður og þekkti sjó-
lagið vel á Hamarsfirði að talið var.
Kona hans hét Ragnheiður Einars-
dóttir, systir Sigurbjargar í Borgar-
garði. Hún var draumspök mjög.
(Dettur manni í hug formóðir hennar
og nafna á Desjarmýri). Hana
dreymir þessa nótt undarlegan
draum. Hún segir manni sínum að ef
einhver komi þeirra erinda að fá
hann með sér á báti suður yfir Álfta-
fjörð, skuli hann hiklaust neita, þó
óvanalegt sé. Sig hafi dreymt að bát-
ur með fjórum mönnum hafi sokkið í
fjörðinn. Ekki fékk Björn ráðrúm til
að svara konu sinni því í þessu var
hraustlega kvatt dyra. Var þar kom-
inn Tryggvi kennari þeirra erinda að
fá Björn með sér suður í Geithella á
bátnum. Þeir Stefán væru bara tveir,
því Þormóður væri veikur.
Bjöm mun hafa hugsað sem svo að
úr því þeir yrðu þrír á bátnum pass-
aði það ekki við draum Ragnheiðar.
Er Tryggvi fór frá Hammersminni
var Björn með honum og lét drauma
konu sinnar lönd og leið. Enginn veit
hvernig honum varð við er hann kom
að verzlun Örum og Wulffs, en þar
var farangur Tryggva. Fyrsti maður
sem hann sá, var Þormóður, allhress,
og fór hann með þeim á bátnum,
þannig að þeir voru fjórir. Það er al-
mennt talið að Stefán hafi viljað fá
vanann sjómann með suður, ekki
treyst sér á bátnum með tvo óvana
ræðara, sem þeir voru Tryggvi og
Þormóður. Þormóður ekki veikur en
eftir sig eftir róðurinn daginn áður.
Þau Borgargarðshjón áttu 6 börn.
Elstur var Guðjón. 13 eða 14 ára
þetta vor. Þennan morgun, sem
Tryggvi kom í heimsókn að Borgar-
garði, fór Guðjón með féð niður í
fjöru stutt frá Búlandshöfn. Sem
hann sat þar á kletti sá hann þá
Tryggva og förunauta hans koma úr
kauptúninu, fjórir menn hlaðnir
pinklum og hestur með varningi á,
unglingur teymdi hestinn. Síðan
settu þeir fram bátinn og settu varn-
inginn í hann, var það talsvert há-
fermi, þar á meðal allstórt skrifborð.
Síðan fóru mennirnir um borð og
ýttu úr vör. Pilturinn með hestinn var
farinn nokkru áður. Nú varð Guð-
jóni á að líta eftir fénu, en er hann
leit aftur út á fjörðinn sá hann bátinn
hvergi. Var sem fjörðurinn hefði
gleypt hann, sem og var. Sá Guðjón
strax hvemig komið var. Fór hann
snarlega annaðhvort upp að Búlands-
nesi eða heim til sín og sagði að bát-
urinn hefði farist rétt utan við hafnar-
minnið. Skólastjóri á Djúpavogi var
Þórhallur bróðir Tryggva. Var honum
strax tilkynnt um slysið. Skólanum
var lokað og mönnum safnað, en er
komið var á slysstað sást ekkert og
ekkert hægt að gera.
Þeir sem fórust með bátnum voru
piltarnir tveir frá Geithellum. Bjöm
Björnsson frá Hammersminni. Kona
hans Ragnheiður Einarsdóttir. Þau
áttu fjögur börn, tvo syni og tvær
dætur. Sonur þeirra var hinn merki
bóndi Einar í Eyjum í Breiðdal.
Stefán Jónsson var fæddur að Hval-
nesi í Lóni, sonur Jóns yngra sem
bjó þar þá. Á Starmýri höfðu búið
um tíma kringum aldamótin 1800,
hjónin Árni Jónsson og Ragnheiður
Stefánsdóttir. Þau áttu tvö börn, Sig-
ríði og Stefán. Sigríður giftist Guð-
mundi Hjörleifssyni og bjuggu þau á
Starmýri (Sigríður var amma Ragn-
heiðar í Hammersminni), Stefán bjó
á Hvalnesi. Kona hans Oddný
Sveinsdóttir. Þau áttu mörg börn.
Dóttir þeirra hét Ragnheiður og var
seinni kona Guðmundar á Starmýri.
Þau áttu mörg börn og bjuggu á Star-
mýri sum þeirra. Þá áttu þau Hval-
neshjón tvo syni er hétu Jón, annar
skilgreindur Jón eldri og bjó að
Krossalandi í Lóni, dóttir hans
Hólmfríður giftist Stefáni á Starmýri,
en hann var, sem áður getur, sonur
Jóns yngra á Hvalnesi. Þau Stefán og
Hólmfríður áttu fimm börn. Sonur
þeirra var Jón skólastjóri Djúpavogi,
sonur hans Stefán fféttamaður og
þingmaður, faðir Kára hjá íslenskri
erfðagreiningu.
Þegar Stefán bjó þarna á Starmýri,
var hann því innan um frændur og
vini, segja mátti eina samhenta fjöl-
skyldu, öll komin útaf Stefáni á
Hvalnesi eða tengt honum, og var
hans nú sárt saknað.
Nú urðu tímamót á Geithellum eft-
ir þetta mikla slys. Draumur Vilborg-
ar um að starfa á Geithelllum að
engu orðinn. Hún eignaðist dóttur
með Tryggva og var hún skírð Þóra
Tryggvína. Vilborg giftist Gísla Sig-
urðssyni og bjuggu þau í Rrossgerði
á Beruíjarðarströnd og áttu nokkur
böm. Sonur þeirra er Aðalsteinn
kennari í Kópavogi.
Nú var sú ráðagerð Einars á Geit-
hellum að engu orðin, að Þormóður
og Tryggvi tækju við jörðinni næsta
vor. Brá þá Einar á það ráð að hafa
samband við Helgu dóttur sína og
Jóhann sem dvöldu í Noregi, að
koma heim og taka við hálfri jörð-
inni Geithellum. Féllust þau á það og
komu heim þetta vor. Bjuggu þau þar
lengi rausnar búi, á hálfri jörðinni
fyrst í stað, á móti þeim bjó Jón
Jónsson, bróðir Jóhanns. Hann var
fóstursonur Einars og Guðfinnu.
Jón var ógiftur og hætti fljótlega
búskap og tók þá Jóhann alla jörðina
og var svo uns synir hans, Einar og
Þorfinnur hófu búskap á sitt hvorum
helmingi jarðarinnar, í langan tíma.
Þeir áttu heima í sínu húsinu hvor,
sitthvoru meginn við veginn í þjóð-
braut miðri.
436 Heima er bezt