Heima er bezt - 01.10.2002, Side 27

Kviðlinga
kvæðamál
112. þáttur Umsjón: Auðunn Bragi Sveinsson
Kœru lesendur.
Haustið er komið. Það fer ekki milli mála. Rigning dag
eftir dag, og laufin falla af trjánum. Það er nokkuð til í
því, sem Tómas skáld segir í einu ljóða sinna:
En sumir halda, að hausti aftur;
þá hætta telpur og grös að spretta.
Og mennirnir verða þá vondir að nýju
og víxlarnir falla og blöðin detta.
Að þessu sinni finnst mér viðeigandi að birta vísur um
haustið. Einar Þórðarson frá Skeljabrekku í Andakíl
(1877-1963) segirþetta um haustið:
Haustsins ómar hvessa brár,
hásum rómi gjalla.
Sumarblóm og œskuár
eins og hjómið falla.
Og Einar segir þetta enn um októbermánuð:
Mína skrýða móður fer
mjallar síða trafið,
enda líður október
út í tíðarhafið.
Bjarni Ásgeirsson (1891-1956) ætlaði ungur að verða
skáld, en sneri sér þess í stað að stjórnmálum og var lengi
þingmaður Mýramanna og ráðherra um skeið, en loks
sendiherra í Osló. Hann yrkir um haustkvöld á Reykjum í
Mosfellssveit, þar sem hann bjó búi sínu um langa hríð:
Alltaf kvöldar meir og meir,
myrkrið völdin þrífur.
Andar köldu um rós og reyr;
reykur í öldum svífur
Guðrún Árnadóttir (1900-1968) frá Oddsstöðum í
Lundarreykjadal orti um haustið þessa hringhendu:
Hnípa stráin hélurennd,
hretið sá um dóminn.
Sveimar þráin klökkvakennd
kringum dáin blómin.
Og Sveinn frá Elivogum (1889-1945) segir þetta um
haustið og veðráttuna sem því fylgir:
Gustur fer um gil og skörð;
grátlegt er það skvaldur.
Tíðin gerist hryssingshörð;
helvíti er hann kaldur!
Göngur og réttir fylgja óhjákvæmilega haustinu. Sig-
valdi Jóhannesson, sem bjó lengi í Enni (Enniskoti) í
Víðidal, orti þessa stöku um göngur fram á öræfi:
Kvað ég Ijóð með körlunum,
kvöldið góða í Fljótsdrögum.
Vínið flóði úr flöskunum;
fannir glóðu á jöklunum.
Og ekki er ólíklegt, að Teitur Hartmann Jónsson hafi
ort eftirfarandi vísu um kaldsamt haust:
Mikið fjandi er mér nú kalt,
maður verður feginn,
að hljóta að lokum, eftir allt,
ylinn hinum megin.
Og þó að það komi haustinu ekki mikið við, sem hag-
yrðingurinn Stefán Sveinsson, d. 1966, segir um timbur-
mennina eftir ótæpa drykkju, set ég hér vísuna:
Heima er bezt 443