Heima er bezt - 01.04.2007, Blaðsíða 26

Hjörtur
Þórarinsson: ■* _
A 7 r j j
Fjalla-Eyvindur
Dvalarstaðir á Austjjörðum
>1 (Uxagerðif
(Dagveröargerð^
'iilsárteigur
" Ormsstaóir |
pvatn'JI&f, I
Snjófiolti
Kollur | v <
Urrióavatn f Glúmkstaóir) o-
"1 °(KálfsnesienjiY „
Mýnesav''f: c
1 Ur.r-%, ;
■ Hafrafell \\
"taffell 2)8 \
sæe;
■ v Ekkjufe.L.
llLSSIAÐIRi
AÁi ! «:■ -|
Þórsrn
i (Kollsstaóagerói)
I Stangarái
■ Unalækurm
(Kálfshólt)
Lanúahlló■ <P Hnúta
KetiisstaiSÍr« \ jp
u^VdlldnAtyj/ >.
I Ka/dá.í Ke
itfsstaðiw' Beinámerði
ffk, Eyjólfestaó
Fjórðungsháls Kllkrókur
\ Bugur
Heitfirfo
Svartakto
Grautarflói
Ketilhraun
‘/'b(S!okkhm)
jTjtParf/K/sJríl
Slýrilrakifi/
Fossgeröismelur
Krossvatrfshæöir
Gerðtifiói
Veguts
'tMKol
o(Brattagerdi)
Brandsoxl
Þverfetl
-Végaróur
ValþjóJsstaðurþ
Toigs^bjarg ,, f^-err
J/jHHðarhús)
(^•VtðKvHiryirh
Jtðtvotor ytrí IÍm
mKhúka S
er Halla.“ Var þó kölluð Steinunn eftir
sem áður.
Á Skriðuklaustri umjólin var Wíunr
nokkuð við öl og spilaði þá með fleirum
og einn þeirra Jón vetrartökumaður hans.
Segir þá Wíum:
„Hefur þú ekki stolið sauðunum
Vió enduðum síðustu frásögn afEyvindi og Höllu, þegar þau hurfu
sporlaust frá Halldóri Jakobssyni, sýslumanni á Felli á vordögum
1764.
Næst koma þau fram í dagsljósið um haustið 1764 og knýja dyra hjá
Hans Wium sýslumanni á Skriðuklaustri. Er hugsanlegt að Halldór
hafi vísað þeim veginn til embœttisbroður síns á Austfjörðum.
Vafalaust hafa þau vitjað áningarstaðar síns á Hveravöllum og kynnt
sér nýja útlegðarstaði á leiðinni.
Hans Wíum sýslumaður Skriðu-Klaustri hýsir Fjalla-Eyvind, Jón
Jónsson ráðinn vetrarmaður 1764-65 hjá Hans Wium (d 1788)
sýslumanni og konu hans Guðrúnu Arnadóttur.
„Það ætla menn helst, að væri nálægt
þessum missirum, að það var um kveld
á Skriðuklaustri, að maður ókenndur
kom þar, barði sá að dyrum, en til dyra
var gengið og sá spurður að heiti, lést
hann Jón heita. Óskaði hann að tala
við sýslumann sjálfan. Var Wíum
það sagt, gekk hann við það út til
komumanns og töluðust þeir við litla
hríð af hljóði. Kom Wíum þá inn síðan
og sagði Guðrúnu konu sinni að mann
þann kominn væri, hefði hann tekið
til veturvistar, og mótmælti hún því
engu. En þegar að morgni reið Wíum
á bæ þann er Hrafnkelsstaðir heita,
Skriðuklaustursjörð, þar landseti hans
bjó á, og fann bónda að máli, en hvert
erindi hans var, vissu ekki aðrir menn.
En það varð þá um sömu mundir, að
kona ein kom til vistar á Hrafnkelsstaði,
er kvaðst Steinunn heita.
Það bar til eitt kvöld í myrkri á
Hrafnkelsstöðum, að bóndi mætti henni
í baðstofudyrum eða göngum, svo þau
rákust hvort á annað. Spyr hann þá
byrstur, hver þar fari. Hún svarar: „Það
218 Heima er bezt