Bænavikan - 17.11.1956, Side 17

— 17 —
um. Þegar merki syndarinnar hafa verið af-
máð, mun Guð stofnsetja ríki sitt hér og búa
meðal fólks síns.
Spámaðurinn, sem var uppi mörgum öldum
fyrir Kristsburð, sagði: „Og friðurinn mun
engan enda taka á hásæti Davíðs og í kon-
ungsríki hans.“ (Jes. 9, 7.) Jesaja sá hinn
dýrðlega dag fyrir, þegar réttlætið mundi
vinna sigur á ranglætinu. Uppfyllingin á kær-
leiksáformi Guðs og meginreglum ríkis hans
frammi fyrir óföllnum heimum, mun stað-
festa stjórn hans enn betur og vekja meiri
drottinhollustu við hinn „eina“, sem hefur
hlotið nafn, sem er öllum nöfnum æðra og er
hvert kné mun beygja sig fyrir að lokum og
verða annaðhvort að viðurkenna skömm sína
og ósigur eða játa með gleði að „Jesús Kristur
sé Drottinn.“ Fil. 2, 11.
Postulinn Páll ritaði enn ítarlegar um þetta
efni — um leyndardóminn, sem muni ekki ein-
ungis opinberast undrandi augum mannanna,
heldur einnig tignunum og völdunum í himin-
geimnum. Hann sagði, að „þegar fylling tím-
ans kæmi“, ætlaði Guðs sér „að safna öllu því,
sem er á himnum og því, sem er á jörðu, undir
eitt höfuð í Kristi — og í honum höfum vér þá
líka öðlazt arfleifðina ... “ Ef. 1, 10. 11. Þetta
gefur til kynna, að áform Guðs nær til allra
tíma, til eilífðarinnar og hins óendanlega al-
heims. Páll leitast við að beina augum okkar
upp á við, svo að við getum séð, að áform Guðs
um endurlausn heims okkar frá synd, er hluti
hins mikla áforms um að safna öllum saman
undir eitt höfuð í Kristi. Og síðan kemur þessi
merka yfirlýsing, sem er nærri því ótrúleg
vegna þess, hve boðskapur hennar er dýrðleg-
ur, — að í hinum nýja miðdepli alheimsins
munum við hljóta arfleifð með Kristi. Er hægt
að meta nokkra aðra eign meira? Draumar
okkar munu verða að veruleika! Ef við reyn-
umst trú munum við vakna einn góðan veður-
dag við það, að við erum réttmætir eigendur
mikillar auðlegðar og samanborið við hana
verða jarðnesk auðævi einskis virði. Þetta er
hin óforgengilega arfleifð.
Bræður og systur, aðventvonin er vissulega
blessuð von. „Það sem auga sá ekki og eyra
heyrði ekki, og ekki kom upp í hjarta nokkurs
manns, allt það sem Guð fyrirbjó þeim, er
elska hann.“ 1. Kor. 2, 9. En fyrir anda hans
og fyrir opinberun orðs hans, getum við séð
glampa og óljósar myndir hér og þar, — feg-
urðina og dýrðina, sem örvar okkur og vekur
áhuga okkar fyrir því að ríki hails komi. En
Guð ætlast til að þessar opinberanir veki okk-
ur til dáða, til að fórna og starfa, svo að dagar
endurlausnarinnar hraði sér. Hann vill að
menn og konur, innblásin af dýrð aðventvon-
arinnar og hinni háleitu ráðsályktun óendan-
legs kærleika, gefi og fórni fyrir málefnið.
Það er tilgangur hans, að þau leggi heilhjörtuð
fram tillag sitt til hins komandi ríkis. Hann
sjálfur hefur komið með stærstu fórnina. Hann
gaf son sinn og með þeirri gjöf gaf hann allt.
Hann vonast eftir því að við tökum þátt í
fórn hans með því að dvelja í samfélagi við
hann og taka meiri þátt í áformi hans. E.G.
White setur þetta fram á eftirfarandi hátt:
„Drottinn hefur gert boðun boðskapar síns
háða starfsmönnunum og frjálsum gjöfum
allra barna sinna.“ Test. 9. b. bls. 246.
Það vill oft verða svo, þótt við væntum
þess að eignast arfleifðina með Kristi og þótt
gildi hennar sé óendanlega miklu æðra öllum
jarðneskum verðmætum, að jarðneskar hugs-
anir útrýma kærleika okkar til þess sem himn-
ekst er úr hjörtum okkar. Við förum að láta
okkur þykja vænt um munaðarlíf og himin-
inn verður okkur ekki eins dýrmætur — ekki
eins eftirsóknarverður. Við erum eins og unga
stúlkan, sem sagði við mig fyrir nokkru: „Mig
langar ekki til að Jesús komi strax. Það er svo
margt sem mig langar fyrst til að gera og til
að kynnast.“ Ég óskaði þess af heilum hug, að
hún gæti séð hlutina í réttu ljósi, og ég held
hún geri það nú. En hvað er það sem breytir
þrám okkar og beinir löngun okkar til þess
sem himneskt er?
Hlýðum á ráð Meistarans: „Safnið yður ekki
fjársjóðum á jörðu, þar sem mölur og ryð
eyðir, og þar sem þjófar brjótast inn og stela;
en safnið yðuru fjársjóðum á himni, þar sem
hvorki eyðir mölur né ryð, og þar sem þjófar
brjótast ekki inn og stela, því að þar sem f jár-
sjóður þinn er, þar mun og hjarta þitt vera.“
Matt. 6, 19—21. Hér erum við hvött til að
gefa og fórna fyrir málefni Guðs, því að það
muni verða okkur til gæfu. Ættum við ekki
að prófa þetta? Vissulega þyrftu mörg okkar
að gera það, jafnvel fremur okkar sjálfra
vegna heldur en Guðs málefnis vegna.
Þegar E. G. White skrifaði um samband
Guðs við Irael til forna og um þá uppfræðslu,
sem Guð vildi veita fólki sínu, er þroskaði