Heimili og skóli - 01.08.1968, Side 18

KEITH ASHTON:
BÖRNIN, SEM GLEYMDUST
Niðurlag.
„ÉG ELSKA ÞIG“
Joyce Pearce er meiri mannþekkjari en
nokkur annar, sem ég hef kynnzt og hún
þarf á þessu að halda á hverjum einasta
degi. Mér dettur t. d. í hug lítill pólskur
drengur. MóSir ihans Ihafði orðið geðsjúk
eftir „lyfjatilraunir“ nazista og faðir hans
hafði misst heilsuna eftir fjögurra ára dvöl
í fangabúðunum. Drengurinn hafði reynt
að loka sjiálfum sér fyrir áhrifum frá um-
hverfi sínu og það var mjög erfitt að kom-
ast í andlegt samband við hann. Og nú
hafði annar handleggur hans lamazt. Með
hinni höndinni málaði hann myndir af
allskonar pyndingum, sprengjum dauða og
eymd. Joyce talaði við sálfræðing um þetta
62 HEIMILI OG SKÓLI
fyrirbæri. Þeim tókst í félagi að telja
drenginn á að mála allt það, sem hann
óskaði sér í stað þessara ömurlegu minn-
inga. Og dag einn kemur hann með mynd,
sem ljómar af sólskini, og á miðri mynd-
inni stóð engill, er bauð foreldra hans vel-
komna til Engíands. Eftir þessa gjörbylt-
ingu í hugarfari hans hvarf lömunin úr
handlegg hans. Nú er hann kominn í einn
af efstu bekkjum listaháskóla í Bandaríkj-
unum.
I augum þessara barna var Joyce allur
heimurinn — alveg nýr heirnur, þar sem
þau fundu til öryggis vegna þess, að hún
skildi þau og bar umhyggju fyrir þeim.
Þegar þau komu fyrst til Englands voru
þau oft tortryggin og þrjózk. Litill dreng-