Heimili og skóli - 01.08.1968, Blaðsíða 40

lega jafnhratt og lesið var fyrir. Á eftir las
han textann með venjulegum lestrarhraSa.
En félagar hans tortryggSu hann og
sögSu:
„Hann hefur lært textann utanbókar.“
SíSan sendi Braille umsókn til franska
háskólans, í von um, aS hann vildi beita
áhrifum sínum til aS innleiSa þetta kerfi í
blindraskólana. Umsókninni var vísaS frá
meS þeim rökum, aS hinir blindu fengju
nægilega menntun meS hinum gömlu aS-
ferSum — útskomu stöfunum.
En nemendur blindraskólans b'áSu
Braille á laun um aS kenna sér þetta kerfi.
Hann varS ekki aSeins viS þeirri bæn,
heldur bætti einnig stærSfræSilegum tá’kn-
um inn í blindraletur sitt og kenndi nem-
endum sínum aS reikna. Næsta skrefiS var
nótnaskriftin, því aS Braille var sjálifur
ágætur organleikari.
Loksins, þegar sjúkdómur hans var aS
ná hámarki, fékk hann að vita, aS kerfi
hans hefSi hlotiS viSurkenningu. Köna
ein, sem hafSi veriS nemandi hans hélt
orgeltónleika og voru þar margir tignir
menn meSal áheyrenda. Þegar hljómleik-
unum var lokiS og hún þreifaSi sig áfram
út af sviSinu, ætluSu fagnaSarlætin aldrei
aS taka enda. Hún lyfti þá upp annarri
hendinni til marks um aS hún ætlaSi aS
segja eitthivaS:
„ÞiS skuIuS ekki hylla mig, heldur
mann, sem nú liggur á banabeSi.“ Svo
skýrSi hún frá, hvernig Braille hafSi
kennt henni og mörgum öSrum skóla-
systkinum hennar. „Hann hefur ekki aS-
eins kennt hinum blindu aS lesa. Hann
héfur einnig lokiS upp fyrir þeim dyrum
tónlistarinnar,“ sagSi hún hrærS. Hún
skýrSi frá hvernig kerfi hans hefSi veriS
haldiS niSri af öfundarmönnum hans og
84 HEIMILI OG SKÓLI
þeim, sem höfSu hagnaS af því aS fram-
leiSa útskornu bóikstafina.
Þegar þessi saga komst í frönsku blöSin
urSu leiStogar blindrasikólanna aS gefast
upp fyrir almenningsálitinu, og vinir
Brailles komu aS banabeSi hans til aS
segja honum hvaS gerzt hafSi.
„I þriSja sinn á ævi minni læt ég þaS
eftir mér aS gráta,“ sagSi hann. „ÞaS gerS-
ist í fyrsta sinn er ég varS blindur. ÖSru
sinni, þegar ég heyrSi sagt frá uppgötvun
Barbiers herforingja. Og nú græt ég af
gleSi, því aS ég veit aS ég hef ekki lifaS
til einskis.“
Kerfi Brailles olli slíkum straumhvörf-
um í allri kennslu blindra manna, aS nafn
uppfinningamannsins var þegar 1895 skráS
skráS í alfræSibækur undir atriSisorSinu
„blindraletur“. Meiri heiSur gat honum
vart hlotnazt.
Þýtt H. J. M.
Gullbrúðkaupsdagurinn var kominn að kveldi.
Þegar síðustu gestirnir voru farnir fleygði gamla
frúin sér niður í hægindastól með sælu brosi.
Kinnarnar voru rjóðar af fögnuði og gleði og
hún reyndi að koma orðum að því hve dagurinn
hefði verið dásamlegur. A meðan hún leitaði eft-
ir orðum til að tjá hugsanir sínar, sagði gamli
brúðguminn hennar:
„Jæja, litla mamma! Eg lofaði þér þó, að þú
skyldir lifa eitthvað dásamlegt ef þú vildir gift-
ast mér.“
★
Þegar ég fyrir skömmu fékk mér far með
einkaflugvél frá Esbjerg til Kaupmannahafnar,
rak mig alveg í rogastanz, því að ég sá engin
stjórntækin í flugvélinni. Ég spurði flugmanninn,
hvernig hann færi eiginlega að stýra flugvélinni.
„Ég flýg eftir B.F.Þ.”
„Þýðir það blindflugsþekking?”
„Nei, það þýðir: Bara fylgja þjóðveginum.”