Þingtíðindi Alþýðuflokksins - 20.11.1942, Qupperneq 19

farið fljótiega forgörSum. Og er ekki hugsanlegt að
þeir, sem nú græða offjár á útgerð reyni að draga
sig út úr með gróðann og koma honum í hættuminni
eignir að stríðinu loknu? Ef það ætti þá að endur-
nýja skipin er hugsanlegt að enginn fengist til þess
og að það opinbera yrði að taka það að sér. En hætt
er við að það hafi í mörg horn að líta, þegar þar
að kemur.
Til þess að þetta vandamál verði leyst á öruggan
hátt verða þeir, sem nú græða hverja milljónina á
fætur annarri á stríðinu, að eiga aðeins tveggja
kosta völ: Annað hvort að leggja verulegan hluta
milljónagróðans til hliðar á þann hátt, að tryggt sé
að honum verði varið til endurnýjunar skipastóls-
ins eða annarra framleiðslutækja, og þar með til
aukningar á eignum þjóðarinnar, eða greiða háan
stríðsgróðaskatt til ríkisins, sem varið sé til þess
að greiða upp skuldir þjóðarinnar eða til þess að
tkoma upp varam3|egum framleiðslutækjum. Þetta
er eitt aðalsjónarmiðið, sem feist í frumvörpunum
um nýbyggingarsjóðinn og stríðsgróðaskattinn.“
í sama nefndaráliti ræðir einnig sérstaklega um
nauðsy.n á'því að stríðsgróðinn sé tekinn úr umferð,
og segir svo um það í efndarálitinu:
„Einhver mesta hættan, sem yfir okkur vofir sem
stendur, er að hinn mikli stríðsgróði útgerðarinnar
verði valdandi síaukinnar verðbólgu og þar af leið-
andi enn ægilegri dýrtíðar í landinu. Af dýrtíðinni
leiðir síðan hærra kaupgjald, hærri framleiðslu-
kostnað, þar til atvinnuvegirnir loks ekki fá undir
því risið og síðan hrun gjaldeyrisins. Á þessari
17