Þingtíðindi Alþýðuflokksins - 16.11.1984, Qupperneq 77

Við eigum langa leið að baki; við eigum að leggja rækt við
virðulega sögu okkar. Hún geymir margar óafmáanlegar
minningar um glæsta sigra fyrir málstað alþýðunnar í land-
inu; hún geymir líka sorgarsögu um beizka ósigra, um stórar
hafvillur, brotsjói, sundurlyndi, kjarkleysi og uppgjöf.
Við eigum brautryðjendunum skuld að gjalda.
Gleymum því aldrei, að frá og með þeim degi sem sjómað-
urinn við færið, verkamaðurinn við byggingarkranann og
uppfræðari æskunnar finna það ekki í hjarta sínu lengur, að
okkar flokkur sé þeirra flokkur, þá hefur okkur mistekizt. Þá
höfum við hreinlega brugðizt skyldum okkar og ætlunar-
verki.
Jafnaðarmenn hafa ekki áratugum saman átt brýnna er-
indi við fólkið í landinu en einmitt nú. Það er okkar verkefni
þegar við hverfum af þessu þingi, hvert til síns heima, að
sannfæra vini okkar og samstarfsmenn um það, að án virks
stuðnings vinnandi fólks í landinu er Alþýðuflokkurinn ekk-
ert; og að án Alþýðuflokksins er vinnandi fólk á íslandi illa
sett til að heyja ójafnan leik við eigendur fjármagnsins og at-
vinnutækjanna, fulltrúa valdsins, um réttmætan hlut í þeirri
verðmætasköpun, sem vinnan skapar.
Vitnum í Einar Þveræing þegar erlent konungsvald vildi
þiggja Grímsey að gjöf og gera hann sér síðan handgenginn.
Hann sagði: „Þá ætla ég að mörgum kotbóndanum muni
þykja þröngt fyrir dyrum.“
Frá og með þeim degi, að Alþýðuflokkurinn er ekki lengur
það baráttutæki í höndum vinnandi fólks, sem brautryðjend-
urnir vildu smíða sér, þá mun verða þröngt fyrir dyrum al-
þýðu manna á Islandi.
Góðir samherjar.
Hin ósvikna og upprunalega rödd Alþýðuflokksins hefur
of lengi ekki heyrzt vítt og breitt um fiskiþorp og verstöðvar
þessa vogskorna lands, með þeim kraftbirtingarhljómi að
undir taki í fjöllunum svo að bergmálið berist fjarða á milli
og út á miðin, þar sem einvala lið íslenzkra karlmanna, okkar
75