Fréttir - Eyjafréttir - 02.02.2023, Síða 14

14 | | 2. febrúar 2023
Við höfðum allt til alls. Það var
búð uppi á Hólagötu og þar gátum
við fengið flestar nauðsynjar og
okkur vantaði svo sem ekkert.
Þetta var skemmtilegur tími og
alltaf fullt hús. É ehfði átt að opna
kaffihús svona eftir á að hyggja.
Við vorum mikið niðrí Gúanó, þar
sem við sátum á mjölpokum að
spjalla.
Karlarnir voru góðir við Magn-
ús, spiluðu og tefldu við hann.
Pálmi Lór sá um mötuneytið og
Magnús mátti auðvitað ekki fara
um allt þannig Pálmi setti hann
í að raða flöskum. Magnús fór
svo til Noregs í ágúst en í lok júlí
kom Pálmi með launaseðil handa
Magnúsi og 100 krónur danskar
fyrir ferðina,“ segir Sirrý, aðspurð
um hvort það hafi ekki verið erfið
ákvörðun að leyfa sjö ára syni
þeirra að fara út sagði Sirrý svo
ekki vera.
„Það var ákveðinn heiður að fá
að fara til útlanda og alls ekki
sjálfsagt. Það myndaðist ákveðin
stemming. Það voru allir að fara
til Noregs og ég pældi ekkert í því
hvað hann var ungur, fannst þetta
bara svo frábært.”
Ljósin kvikna
„Við vorum heppin að koma heim
yfir sumartíman. Þó allt væri svart
var samt sól. Þegar fór að hausta
og skammdegið,“ segir Sirrý og
minnist hvað allt var svart þegar
hún horfði út um gluggann. Svo
fóru að kvikna ljós í húsunum í
bænum. „Á hverju kvöldi var yfir-
leitt komið nýtt ljós og við Bragi
pældum í hver hefði nú verið að
flytja heim,“ segir Sirrý og bætir
við að það hafi hjálpað hversu
snemma fólkið sneri heim.
„Umferðin til okkar var mikil
og þegar fólk sá venjulegt heimili
sagði það oft; vá þetta er ekkert
mál, ef þau geta þetta, þá getum
við. Ég held að það hafi ýtt við
öðrum. Fólkið okkar kom líka
flest allt aftur sem var ótrúlega
dýrmætt,“ segir Sirrý og bætti við
að hún hafi aldrei séð eftir að hafa
komið svona fljótt.
„Við vorum í verri málum uppi
á landi. Aðrir höfðu það þó betra,
keyptu sér jafnvel húsnæði og
kynntust góðu fólki. Ég skil vel að
fólk hafi þurft að hugsa sig tvisvar
um. Svo er líka hin hliðin, margir
lentu í einelti. Við vorum mjög
heppin að vera í Vestmannaeyja-
samfélagi í Ölfusborgum. Í eitt
skipti varð ég fyrir aðkasti. Þá var
ég að fara til mömmu í Reykjavík.
Stelpa, um tólf ára gömul stendur
úti á götu. Kallar til mín; eru þið
úr Vestmannaeyjum? Ég svara,
já ,hvernig veistu það?, þá sagði
hún; það er skítalykt af ykkur,”
sagði Sirrý og bætti við að það
hafi ríkt öfund út í Eyjamenn eins
furðulegt og það var.
Skil betur stöðu
flóttamanna í dag
,,Vestmannaeyingar fengu margar
gjafir, það er rétt en þetta voru
alls ekki öfundsverðar aðstæður.
Fólk jafnvel að missa heimili sín
og ævistarf. Við getum því aðeins
sett okkur í spor flóttamanna í dag
þó ekki sé líku saman að jafna
en ákveðin líkindi. Maður sá
líka hversu góðhjartað fólk er til.
Gunnlaugur Þórðarson, lögmaður
hafði til dæmis enga tengingu til
Eyja. Hann opnaði heimilið sitt
og Arngrímur og Þóra bjuggu hjá
honum. Hann seldi málverkin
sín og setti peninginn í sjóð fyrir
Vestmanneyinga. Eitt sinn kom
hann með prik og kreppappír
og sagði; jæja, nú er vinna fyrir
ykkur, nú farið þið að gera bollu-
vendi,“ segir Sirrý.
Eyjapistlarnir mikilvægir
Fjölskyldan hlustaði alltaf á
Eyjapistilana í Ríkisútvarpinu sem
var samskiptaleið fólks á þessum
tíma. Ekki auðvelt oft að komast í
samband við aðra. „Þegar eldgos-
ið hófst var Þóra Hjördís ófrísk af
Magnúsi Arnari, Arngrímur var
í Eyjum í lögreglunni. Þá kom
tilkynning í einum þættinum;
Arngrímur Magnússon þér hefur
fæðst sonur,“ segir Sirrý. Í öðrum
Eyjapistli var öllum í Eyjum
boðið í brúðkaup.
„Það var stórkostlegt ævintýri
að vera hérna á þessum tíma. Ég
fór í brúðkaupið en var ekki með
mikið af sparifötum. Öslaði upp
Heiðarveginn í háhæluðum skóm,
kjól og lopapeysu.“
Höldum veislu
„Eitt sinn kom nágranni okkar í
heimsókn en á þessum tíma var
eldaður matur og fór fólk sem hér
var að vinna uppi Gagga (Gagn-
fræðaskólann) að borða. Matur-
inn var geymdur í frysti niðri í
Vinnslustöð.
Nágranninn er í blárri úlpu með
skinnkraga eins og allir áttu. Hann
stendur inni á gólfi heldur breiðari
en venjulega. Rennir frá úlpuni og
dregur upp lambalæri sem hann
hafði nælt sér í. Segir; nú höldum
við veislu. Ég segi já, já, svo var
farið að undirbúa. Við vorum það
mörg að ég var ekki með diska
handa öllum. Fundum passandi
dósalok, mikið fjör og allir gátu
borðað. Það var svo margt svona
sem gerðist sem ég vildi að ég
hefði haft rænu á að skrifa niður,“
segir Sirrý.
Saga Braga Steingrímssonar:
Loðnuvertíð
Bragi snéri fljótlega aftur heim
á meðan fjölskyldan varð eftir í
Ölfusborgum. Það var að koma
loðnuvertíð og hann vinnu í
Gúanóinu. ,,Rétt fyrir gos var
búið að ráða allan mannskapinn,
54 kalla sem áttu að vera klárir
þegar vertíð byrjaði. Allir fóru
þeir upp á land gosnóttina en
sneru fljótlega til baka. Það þurfti
að græja fyrir loðnuvertíðina og
allir mættu, hver einn og einasti.
Sirrý og Bragi á góðri stundu.
Þegar Palli Helga keyrði framhjá á rútunni stóð Helgi úti á svölum
og kallaði, Helgafell, Helgafell.
” Ég var mjög kvíðin að hitta hana, var
hrædd um að hún myndi reyna að
stoppa mig því Helgi var svo lítill. Ég
hélt að hún myndi aldrei samþykkja
að ég færi með hann með mér.
Þegar ég var búin að koma þessu
út úr mér, sagði hún, oh hvað ég
öfunda ykkur.