Fréttir - Eyjafréttir - 02.02.2023, Page 15

2. febrúar 2023 | | 15
Skildu bara sitt eftir og kláruðu
vertíðina,” segir Bragi en það var
rólegt framan af vertíðinni.
„Tryggingarfélögin skipuðu
stöðvunum að rífa út tækin en
Vinnslustöðin neitaði. Veiðar
hófust en þá fengu útgerðirnar
skilaboð frá tryggingafélögunum
að þeir væru á eigin ábyrgð og
ekki tryggðir ef bátar færu inn til
Vestmannaeyja að landa.
Hér var allt klárt en engin loðna.
Bátarnir silgdu annað hvort austur
á Höfn eða fyrir Reykjanesið og
lönduðu þar. Það er ekki fyrr en
Þórkatla frá Grindavík, sem var á
leið vestur með fullfermi fær á sig
við Bjarnarey. Það var því spurn-
ing um að bjarga bátnum og koma
inn til Eyja. Þeir taka sénsinn, við
klárir og það gekk bara ljómandi
vel. Ekkert öskufall á meðan og
vorum mjög heppnir. Eftir þetta
sáu hinir að þetta var ekki mikið
mál og þeir komu hver af öðrum
á eigin ábyrgð. Þeir voru ótryggð-
ir og líka gúanóið,” segir Bragi en
Gúanóið bræddi 24.000 tonn af
loðnu á meðan eldgosinu stóð.
Málunum alltaf reddað
„Um tíma var vatns- og raf-
magnslaust en við vorum sjálfir
okkur nógir með rafmagn. Þegar
vatnsleiðslan fór voru góð ráð dýr
því bræðslan þarf mikið vatn. Við
lögðum slöngu að brunni fyrir
neðan Skýlið og dældum því það-
an,” segir Bragi og bætti við að
hann telji að það hafi flýtt mikið
fyrir því að fólk kom til baka að
Gúanóið var í gangi allan tímann.
„Auðvitað fluttu einhverjir eftir
vertíðina, maður skilur vel fólk
sem kom ekki aftur. Við vorum
heppin að vera á besta stað í
bænum og nánst allt okkar fólk
kom til baka, kom ekki annað en
til greina. Við vorum fjórir eða
fimm sem áttum íbúð í blokkinni.
Pössuðum allt svo vel. Rafmagnið
fór og það fraus í lögnum en ég
passaði alltaf að tappa vatni af
ofnunum þannig þegar við hæfum
búskap aftur væri allt klárt.
Blokkin var í raun klár þegar
fólkið snéri aftur.“
Samtaka hjón
Aðspurður sagði Bragi að það hafi
ekki alltaf verið glæsilegt að vera
í Eyjum í gosinu. „Þegar hraunið
ógnaði höfninni hugsaði maður
sig alveg tvisvar um en þá voru
strax bara komnar aðrar hug-
myndir t.d að opna Eiðið.
Ég segi, að ég sé heppinn því
ég og Sirrý vorum samtaka þegar
kom að því að taka ákvörðun. Hér
vildum við vera, kom ekkert ann-
að til greina. Því þetta var ekkert
bara eldgosið. Það er mannlega
hliðin líka. Þetta var bara stríð,
barátta við nátturuöflin.“
Sjósund á frívöktum
Vaktirnar gengu allan sólar-
hringinn en menn voru duglegir
að finna sér eitthvað að gera á
frívöktum. „Við fórum yfirleitt
upp að gosi að skoða. Þegar leið á
vorið og hraunið byrjaði að renna
út í sjó fyrir utan hafnargarðinn
vorum við búnir að finna út að
sjórinn var heitur við hraunið.
Eins og að vera í sundlaug,
sjórinn var það heitur. Eftir því
sem við fórum innar í víkina því
heitari varð sjórinn.
Mér fannst svo áhugavert að
þegar maður var kominn svolítið
frá hrauninu, á smá kafla, var sjór-
inn um 30 gráður, svo bara búmm,
átta gráður, skilin voru svo skörp.
Maður að synda í heitum sjó og
svo varð allt í einu kalt.”
Ef þið lítið til baka hvað
fannst ykkur erfiðast við gosið?
„Óvissan um hvort allt myndi
ganga upp en svo finn ég líka
alltaf til með fólkinu sem missti
allt sitt,“ segir Bragi og Sirrý tók
undir það. „Við vorum heppin en
finnum til með þeim sem misstu
sitt,“ sagði Sirrý að lokum.
Guðni, Jónas, Bragi og Bryngeir með magabeltið og
litla kisu í miðju gosinu.
Hlýlegt bréf frá Magnúsi sem var feginn að vera kominn heim.
Hjalti Ella, Steisi, Svabbi, Bragi, Óskar, Bryngeir og Siggi Minkur í sjósundi á einni frívaktinni.