Úrval - 01.10.1968, Blaðsíða 16

14
skotið út í geiminn með eldflaug í
mörgum pörtum samtengdum. Það
mundi hafa verið gert af mikilli
kunnáttu og af efnum þeirrar jarð-
stjörnu, sem farið var frá. Sumir
partarnir, svo sem skrokkur geim-
skipsins, kynnu að hafa verið gerð-
ir hér, úr efnum jarðar okkar og
eldsneytið fengið hér, og menn
f- ngnir til að annast smíðina.
Þannig mætti ímynda sér að for-
feður okkar hefðu séð þá sjón sem
þeir ekki gátu gleymt, fyrst: háan
turn í mörgum hæðum, oddhvassan
eða kúptan í efri endann, sem síðan
hefoi þotið í loft upp fyrir sjónum
þeirra, með gneistandi eldi og þyt,
og horfið í fjarskann.
Frásagan af þessu mundi svo hafa
varðveitzt mann fram af manni, öld
fram af öld, og lýsingin á gerð
skipsins: hin oddhvassa eða kúpta
trjóna, grannur skrokkurinn, sem
mjókkaði upp, og samskeyti part-
anna (sem svo vel má greina á mín-
arettum Soffíumoskunnar).
Þetta kynni að vera undirrót þess
að öll guðshús, hvar sem er á jörð-
inni, virðast hafa þessa sömu lögun.
AUSTUR- OG VESTURLÖND
Samt fór auðvitað nokkuð úr
skorðum vegna ónógrar kunnáttu
við smíði eftirlíkinganna og skort
á tækjum og tækni, en líkingin fór
ekki alveg af, ekkert musteri er svo
fornt, að ekki sjáist móta fyrir þessu
sama: svip af geimskipi, sem ætlað
er að hefja sig til flugs frá jörðu.
í hellamusterum í Indlandi voru
höggvin út hin svokölluðu „stupas“
en það eru smáturnar úr steini, sem
ÚRVAL
líkjast Vostok mjög mikið í öllum
aðalatriðum.
Stupas voru einnig látnir rísa af
grunni, trektlaga, eða því sem næst,
og mörg fet á hæð, en undirstöð-
urnar pallur, sem ýmist er hafður
þrístrendur eða sem sívalningur.
Ofan á hvelfingunni, sem á þeim
var, var ferstrendur salur og kall-
aðist „guðshúsið", og þar fyrir of-
an turnspíra, og þakið keilulaga, og
má geta þess í því sambandi að
sum geimskip nútímans hafa yfir
sér hlíf gegn loftsteinum, sem líkist
regnhlíf að lögun.
Þegar kristnir menn fóru að reisa
sér kirkjur, höfðu þeir á þeim háa
og uppmjókkandi turna, en Mú-
hameðstrúarmenn byggðu sér mín-
arettur, sem mest líkjast eldflaug.
M.ö.o. hvort sem menn hölluðust að
kristindómi, Múhameðstrú eða
Brahmatrú, bera guðshúsin öll hinn
sama svip af eldflaugum, eins og
þær gerast nú á dögum hér á hnetti.
Ef litið er til Egyptalands hins
forna, má enn sjá líkingu við trjónu
eldflaugar í gerð pýramídanna, og
ennfremur á indverskum pagóðum.
En þegar fram liðu stundir og
byggingarlist fullkomnaðist, stækk-
uðu keilurnar og belgdust út, urðu
að hvolfþökum, en ekki náði þessi
stíR hámarki fyrr en með byggingu
Soffíukirkju í Konstantínópel, en
hún var reist á sjöttu öld eftir
Krist. Vel getur verið að þessi ný-
breytni hafi verið komin frá Ind-
landi. Ashoka konungur, sem uppi
var á þriðju öld f.Kr., sendi Búddha-
presta til að boða trú bæði í Kína
og í vestari löndum, svo sem Litlu-
Asíu, og jafnvel í Evrópulöndum.