Úrval - 01.10.1968, Blaðsíða 122

120
ÚRVAL
lokum greip hann sjónauka, sem
lá í framsætinu, og athugaði veg-
inn bæði fram undan og aftur und-
an bifreiðinni, eins langt og augað
eygði. Að lokum varð hann ör-
uggur um, að enginn væri þarna
á ferð. Hann setti bifreiðina í gang
aftur og beygði inn á malarveg,
sem lá upp í fjöllin. Eftir að hann
hafði ekið mílufjórðung eftir hon-
um, kom hann að hliði, sem var
ekki meira en 2 mílur frá heimili
hans.
Honum var fagnað þar með
grimmdarlegu urri. Þetta voru sex
þýzkir varðhundar, mjög grimm-
ar skepnur, sem höfðu verið þjálf-
aðar til þess að ráðast á hvern
þann óviðkomandi mann, sem steig
fæti sínum inn á landareignina ó-
boðinn. En Albert Guerin, þjálfari
hundanna, beið við hliðið, eins og
um hafði verið talað. Hann hleypti
Paoli umsvifalaust inn fyrir, og
Paoli setti bílinn sinn inn í bíl-
skúr, sem stóð við hliðina á litlu
sveitabýli.
Þetta var enn önnur landareign,
sem var raunverulega í eigu Paoli,
þótt Albert Guerin væri skráður
eigandi hennar. Hún var umlukt
háum vegg. Landareign þessi hafði
kostað Paoli rúmlega 40.000 doll-
ara, en hún var lika þýðingarmesta
fjárfesting hans, því að þetta var
vinnustaður Paoli, heroinverk-
smiðja hans, fullkomin efnarann-
sóknarstofa, stærst og bezt útbúin
af öllum leynilegum efnarannsókn-
arstofum í Frakklandi. Hann var
hinn raunverulegi eigandi, og hann
hafði tryggt sér hollustu Guerins
með loforði um, að hann mundi
gefa honum bæði landareignina og
rannsóknarstofuna, eftir að hann
væri sjálfur hættur störfum. En
þangað til ætlaði Guerin að vera
leppur fyrir Paoli, þ.e. skráður eig-
andi landareignarinnar og býlisins.
Þar að auki var hann aðalaðstoðar-
maður Paoli í rannsóknarstofunni.
Paoli hafði verið sjómaður og
barþjónn, áður en hann töfraðist
gersamlega af efnafræðinni og lét
sig reka undan straumi inn í undir-
heima eiturlyfj anna. Nú var hann
álitinn jafningi slíkra manna sem
Dominique Benucei og yfirmanna
Korsíkubræðrafélagsins. Það voru
efnafræðingarnir, sem gerðu Mar-
seille að miðstöð heroinmarkaðsins.
Án efnafræðinga hefðu kaupmenn-
irnir engar vörur að selja. I öðr-
um löndum hafði verið reynt að
keppa við gæði franska heroinsins,
og enn var slíkum tilraunum hald-
ið áfram í Tyrklandi, Líbanon og
Mexíkó, en vörur þeirra voru samt
talsvert lélegri. Þessir „ólöglegu“
frönsku efnafræðingar voru alveg
í sérflokki, og Paoli var sá bezti
í víðri veröld.
Paoli lagði bifreiðinni við hlið-
ina á svartri Citroenbifreið í bíl-
skúrnum. Trigano hafði tekið þá
bifreið á leigu, skömmu eftir að
vöruflutningaskipið kom frá Bei-
rut. Sjómaður á skipinu afhenti
honum 4 pakka af morfínbasa í
vatnsþéttum umbúðum. Trigano
stakk þeim í farangursgeymsluna á
Ciaroenbifreiðinni og læsti henni.
Og samkvæmt fyrirskipunum skildi
hann svo bifreiðina eftir á vissu
stræti í Marseille og gekk burt.
Hann skildi lykilinn eftir í bif-