Garður - 01.10.1945, Qupperneq 17

ÍSLENZIvIR STÚDENTAR í IIÖFN OG FÉLAGSLÍF ÞEIRRA
15
hélt félagið áfram fundastarfsemi sinni sem fyrr, en þó skiptu fundir
félagsins talsvert um svip þessi síðustu ár. Jafnframt því, að fátíðara
varð að heyra gesti flytja erindi eða fyrirlestra, tók með öllu fyrir þá
eðlilegu endurnýjun félagsins, að menn héldu heim til íslands til að af-
loknu námi, en nýir stúdentar kæmu í staðinn. Þetta jók nokkuð á
fábreytileik félagsins, menn sáu stöðugt sömu andhtin og heyrðu sömu
raddirnar á fundum, en umræðurnar breyttu samt smám saman blæ,
menn urðu þroskaðri og ræddu rólegar, kappið breyttist nokkuð í for-
sjá, en ekki verður þó sagt, að menn þroskuðust almennt til þess að
verða meiri mælskumenn eða ræðuskörungar. Hins vegar báru val um-
ræðuefna og tök framsögumanna á þeim oft vitni um aukinn þroska
og vinnuleikni og ýmsir bættust í hóp ræðunianna, er áður höfðu lítið
fengizt við slíkt. Efnin voru síðustu árin nærri undantekningarlaust
valin úr íslenzkum menningarmálum. Voru framsögumenn stundum
tveir til að skýra efnið frá sem flestum hliðum, og fylgdi þá framsög-
unni að gera grein fyrir framtíð þess máls, er um var rætt: hverjar
skyldur íslenzku þjóðinni lægju á herðum í þessu efni, ef hún ætlaði
að sýna sjálfstæði sitt í verki og hvernig þeim skyldum yrði gegnt á
haganlegastan hátt. Það liggur í augum uppi, að slík verkefni gera
allmiklar kröfur til frummælanda. Sum þeirra erinda voru birt í Fróni
á eftir.
Þetta er nú orðið lengra mál en til var ætlazt í fyrstu og er þó eftir
að minnast margs, sem sett hefur svip á Stúdentafélagið, svo sem gleði-
funda þess og mannfagnaða. Þá margvíslegu erfiðleika á félagsstarf-
seminni, er hernám Þjóðverja hafði í för með sér, er heldur ekki tími
að rekja nánar, enda hefur þeim verið lýst annarsstaðar. En ég vona,
að þau atriði, sem ég hef nefnt, nægi til að lýsa því hvernig Stúdenta-
félagið hefur brugðizt við þýðingarmesta hlutverki sínu á þessum styrj-
aldarárum. Þau eru ekki athyglisverð af því, að þau séu svo stórfelld
eða mikilfengleg, en ef til vill eiga þau rétt á sér hér, vegna þess að þau
sýna menningarviðleitni íslenzkra stúdenta, sem verið hafa fjarri ætt-
jörðinni á erfiðum tímum og við örðugar aðstæður.