Garður - 01.10.1945, Blaðsíða 39

I’YRSTI KVENGUÐFRÆÐINGL'R ÍSLANDS
37
°g þar að auki mikilsverður lykill að samanburðarmálfræði fyrir þá,
sem leggja vilja stund á þau vísindi. Guðfræðinámið getur að mínum
dómi verið hagkvæmt fleirum en þeim, sem gefa sig eingöngu að prest-
skap. Eg er sannfærð um, að það er hinn prýðilegasti undirbúningur
undir margskonar kennslustörf og uppeldisstarfsemi.
— Þú laukst prófi í vor?
— Já, Sl. maí s.l. vor var prófraunin á enda. Ég lauk náminu á
fjórum árum samtals. Fyrst las ég í þrjú ár, gifti mig svo og tók mér
hvíld, — þá fæddist dóttirin, sem þú sást þarna frammi áðan. Svo tók
eg til óspilltra málanna á nýjan leik og lauk prófinu í vor, eins og ég
sagði þér.
— Um hvað fjallaði prófritgerð þín?
— Það er nú saga að segja frá prófritgerðinni minni. Eg byrjaði
nefnilega á tveimur prófritgerðum, þótt ég lyki aðeins annarri. Fyrst
hóf ég undirbúning ritgerðar um Kirkjubæjarklaustur og — ■—
— Nei, það var skemmtilegt . . .
— Já, vertu nú rólegur. Víst var það skemmtilegt viðfangsefni. En
það var ekki auðgert að ljúka við það, eins og á stóð. Það kom nefni-
'lega í ljós, að ýrnis þeirra gagna, sem ég þurfti á að halda til að ganga
frá ritjterðinni, voru geymd austur á Flúðum á stríðsárunum, og ég
hafði ekki tök á því að notfæra mér þau. Ég varð því að hverfa frá
Kirkjubæjarklaustri og velja mér nýtt viðfangsefni í prófritgerð.
— Og fyrir valinu varð?
— Smurningin í Betaníu.
— Þú verður að afsaka, að ég er dálítið ryðgaður í kristnum fræð-
um. Hvað var smurningin í Betaníu, með leyfi að spyrja?
Frú Hildur brosir lítillega.
— Það er sagan um smurningu Krists. Hún er í öllum guðspjöllun-
um, en nokkuð frábrugðin sumstaðar. Ritgerð mín var samanburður
á frásögn guðspjallanna.
— En ertu alveg horfin frá því að semja sögu Kirkjubæjarklausturs?
— Það má vel vera, að ég athugi hana nánar síðar, ef mér vinnst
tími og tækifæri til. Það er ekki skemmtilegt að hverfa ffá hálfloknu
verki. En ég get ekkert ákveðið um það enn sem komið er.
— Gerirðu ráð fyrir að taka prestsvígslu?
— Um það get ég ekkert sagt, að svo komnu rnáli.